فاراب

- - -
۱. فاراب در اوستایی
در زبان اوستایی، واژه ای به شکل �فاراب� یا �پَرَـآب� وجود دارد که به معنای �آب روان� یا �جریان آب� است. اوستایی زبان مقدس زرتشتیان است و بسیاری از واژگان آن با طبیعت و عناصر طبیعی مرتبط هستند.
> مثال: اوستا در متون مذهبی خود از واژه های مرتبط با آب و رودخانه ها برای توصیف پاکی و حرکت زندگی بهره می برد.
- - -
۲. فاراب در پهلوی
در زبان پهلوی، معادل این واژه اغلب به شکل �فَرآب� یا �فَرآو� ثبت شده و همان معنا را دارد: �جریان آب� یا �رودخانه کوچک�. پهلوی زبان میانه ایرانی است و بسیاری از واژگان اوستایی را حفظ کرده است، به ویژه در زمینه جغرافیا و طبیعت.
> مثال: متون پهلوی به ویژه در متون جغرافیایی و ادبیات میان دوره، از واژه �فَرآب� برای توصیف رودخانه ها و جریان های آبی استفاده کرده اند.
- - -
۳. ریشه شناسی
پیشوند �فَـر/فار� در اوستایی و پهلوی معمولاً به معنای �گسترده�، �جریان یابنده�، یا �چیزی که حرکت می کند� است. �آب� همان معنا را در هر دو زبان دارد. بنابراین، ترکیب �فاراب� از دو عنصر تشکیل شده است:
فار آب → �جریان گسترده آب� یا �رودخانه�
این ترکیب نشان دهنده ی مفهومی طبیعی و جغرافیایی است که در هر دو زبان اوستایی و پهلوی به چشم می خورد.
- - -
منابع کتابی معتبر
1. محمدتقی بهار، �فرهنگ اوستایی و پهلوی�، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۶۵.
2. مانوئل اکسنت، �Avestan Language and Literature�، لندن: Cambridge University Press, 1977.
3. نصرت الله کسرایی، �واژه های پهلوی در متون میانه ایرانی�، تهران: نشر توس، ۱۳۷۹.
4. یرواند آبراهامیان، �زبان ها و فرهنگ های ایران باستان�، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۲.
- - -