فاجعهٔ ورزشگاه هیسل واقعه ای است که پیش از آغاز فینال جام باشگاه های اروپا ۱۹۸۵ رخ داد. در این مسابقه که میان تیم های یوونتوس و لیورپول در ورزشگاه هیسل بروکسل برگزار می شد، در اثر ریزش دیوار، ۳۹ هوادار یوونتوس کشته شدند و در نتیجه تیم های انگلیسی، ۵ سال و لیورپول، شش سال از حضور در رقابت های اروپا محروم شدند. [ ۱]
لیورپول در دورهٔ قبل جام باشگاه های اروپا توانسته بود با غلبه بر آ. اس. رُم، قهرمان اروپا شود. در سوی دیگر، یوونتوس قهرمان جام در جام اروپا ( سطح دوم فوتبال باشگاهی اروپا ) در سال ۱۹۸۴ بود که بیشتر بازیکنان آن را بازیکنانی تشکیل می دادند که در سال ۱۹۸۲ به همراه تیم ملی فوتبال ایتالیا قهرمان جام جهانی در اسپانیا شده بودند و نیز در آن زمان، میشل پلاتینی ( دارندهٔ جایزهٔ بهترین بازیکن اروپا در سال های ۱۹۸۳، ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ ) در یوونتوس بازی می کرد. [ ۲]
پیشتر در ژانویهٔ آن سال یوونتوس و لیورپول در سوپرجام اروپا به مصاف هم رفته بودند که یوونتوس در تورین توانست بازی را با نتیجهٔ ۲–۰ ببرد و بازی برگشت که قرار بود در ورزشگاه آنفیلد برگزار شود به دلیل این که لیورپول در جدول زمان بندی برنامه های خود زمان مناسبی را برای انجام این بازی پیدا نکرده بود، به تعویق افتاد و پس از فاجعهٔ ورزشگاه هیسل دیگر برگزار نگردید.
یک ساعت پیش از آغاز مسابقه، در فینال جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۸۵ در ورزشگاه هیسل، هواداران لیورپول با شکستن فنس هایی که میان آنان و طرفداران یوونتوس برای جدایی و جلوگیری از کشمکش و درگیری قرار داده شده بود به طرفداران یوونتوس حمله ور شده و آن ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند، یوونتوسی ها که انتظار این حرکت را از هواداران لیورپول نداشتند ناچار با آن ها درگیر شده و به ناگاه عقب نشینی کردند؛ فشار یوونتوسی ها به دیوارهای پیرامون ورزشگاه، منجر به ویرانی آن گشت و باعث شد که روی سر آن ها ویران گردد. در پی این حادثه ۳۹ نفر که اکثراً از طرفداران یوونتوس بودند، کشته شدند. با این وجود، بازی فینال برگزار شد و یوونتوسی ها با تک گل میشل پلاتینی قهرمان شدند. این فاجعه را سیاه ترین ساعت در تاریخ مسابقات یوفا نام گذاری کردند. [ ۳]
پس از این مسابقهٔ لیورپول ۶ سال و دیگر باشگاه های انگلیسی از حضور در رقابت های اروپایی به مدت ۵ سال محروم شدند. یوونتوس و لیورپول پس از فاجعهٔ هیسل به مدت ۲۰ سال با هم بازی نکردند تا این که در سال ۲۰۰۵ که در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا دوباره با هم رو در رو شدند. در بازی رفت که در آنفیلد برگزار می شد قبل از شروع مسابقه هواداران لیورپول با اجرای طرح موزائیک، واژهٔ "amicizia" که در زبان ایتالیایی به معنی دوستی است؛ خطاب به هواداران یوونتوس که در سمت روبرو نشسته بودند به نحوی از آنان عذرخواهی کردند. هواداران یوونتوس برای این که نشان دهند لیورپول را بخشیده اند به شادی پرداختند اما تعداد قابل توجهی از هواداران یوونتوس پشت خود را چرخاندند. در دیدار برگشت در تورین، برخی از هواداران یوونتوس پرچم هایی با عنوان "بدون عذر" و "حیوان های انگلیسی" را به ورزشگاه آورده بودند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلیورپول در دورهٔ قبل جام باشگاه های اروپا توانسته بود با غلبه بر آ. اس. رُم، قهرمان اروپا شود. در سوی دیگر، یوونتوس قهرمان جام در جام اروپا ( سطح دوم فوتبال باشگاهی اروپا ) در سال ۱۹۸۴ بود که بیشتر بازیکنان آن را بازیکنانی تشکیل می دادند که در سال ۱۹۸۲ به همراه تیم ملی فوتبال ایتالیا قهرمان جام جهانی در اسپانیا شده بودند و نیز در آن زمان، میشل پلاتینی ( دارندهٔ جایزهٔ بهترین بازیکن اروپا در سال های ۱۹۸۳، ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ ) در یوونتوس بازی می کرد. [ ۲]
پیشتر در ژانویهٔ آن سال یوونتوس و لیورپول در سوپرجام اروپا به مصاف هم رفته بودند که یوونتوس در تورین توانست بازی را با نتیجهٔ ۲–۰ ببرد و بازی برگشت که قرار بود در ورزشگاه آنفیلد برگزار شود به دلیل این که لیورپول در جدول زمان بندی برنامه های خود زمان مناسبی را برای انجام این بازی پیدا نکرده بود، به تعویق افتاد و پس از فاجعهٔ ورزشگاه هیسل دیگر برگزار نگردید.
یک ساعت پیش از آغاز مسابقه، در فینال جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۸۵ در ورزشگاه هیسل، هواداران لیورپول با شکستن فنس هایی که میان آنان و طرفداران یوونتوس برای جدایی و جلوگیری از کشمکش و درگیری قرار داده شده بود به طرفداران یوونتوس حمله ور شده و آن ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند، یوونتوسی ها که انتظار این حرکت را از هواداران لیورپول نداشتند ناچار با آن ها درگیر شده و به ناگاه عقب نشینی کردند؛ فشار یوونتوسی ها به دیوارهای پیرامون ورزشگاه، منجر به ویرانی آن گشت و باعث شد که روی سر آن ها ویران گردد. در پی این حادثه ۳۹ نفر که اکثراً از طرفداران یوونتوس بودند، کشته شدند. با این وجود، بازی فینال برگزار شد و یوونتوسی ها با تک گل میشل پلاتینی قهرمان شدند. این فاجعه را سیاه ترین ساعت در تاریخ مسابقات یوفا نام گذاری کردند. [ ۳]
پس از این مسابقهٔ لیورپول ۶ سال و دیگر باشگاه های انگلیسی از حضور در رقابت های اروپایی به مدت ۵ سال محروم شدند. یوونتوس و لیورپول پس از فاجعهٔ هیسل به مدت ۲۰ سال با هم بازی نکردند تا این که در سال ۲۰۰۵ که در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا دوباره با هم رو در رو شدند. در بازی رفت که در آنفیلد برگزار می شد قبل از شروع مسابقه هواداران لیورپول با اجرای طرح موزائیک، واژهٔ "amicizia" که در زبان ایتالیایی به معنی دوستی است؛ خطاب به هواداران یوونتوس که در سمت روبرو نشسته بودند به نحوی از آنان عذرخواهی کردند. هواداران یوونتوس برای این که نشان دهند لیورپول را بخشیده اند به شادی پرداختند اما تعداد قابل توجهی از هواداران یوونتوس پشت خود را چرخاندند. در دیدار برگشت در تورین، برخی از هواداران یوونتوس پرچم هایی با عنوان "بدون عذر" و "حیوان های انگلیسی" را به ورزشگاه آورده بودند. [ ۴]
wiki: فاجعه ورزشگاه هیسل