فااف و فوکر فااکا ۱۹۱ ب

فااف و فوکر فاآکا ۱۹۱ ب. فااف و - فوکر فاآکا ۱۹۱ ب ( به آلمانی: VFW - Fokker VAK 191 B ) یک جنگنده تهاجمی آزمایشی عمودپرواز ساخت آلمان در اوایل دهه ۱۹۷۰ بود. نام فاآکا مخفف Vertikalstartendea Aufklärungs - und Kampfflugzeug ( هواپیمای شناسایی و ضربتی عمودپرواز ) است. این جنگنده توسط فراینیگته فلوک تکنیشه ورکه ( فااف و ) طراحی و ساخته شد. هدف از توسعه این جنگنده جایگزینی کامل برای فیات جی. ۹۱ ایتالیایی و سپس در خدمت نیروی هوایی آلمان بود. در نظر گرفته شده بود که سلاح های هسته ای فااف و به عنوان بازدارنده در برابر تجاوزات شوروی مسلح شود و در صورت وقوع یک جنگ بزرگ، با استقرار در مکان های پراکنده به جای فرودگاه های معمولی، از موج اول حملات جان سالم به در ببرد.
فاآکا ۱۹۱ ب از چرخه توسعه طولانی مدت ده ساله رنج می برد، که بخشی از آن به دلیل تغییر الزامی در شراکت و مشکلات ذاتی در توسعه هواپیماهای دارای قابلیت عمودپرواز بود. در نهایت، در اواخر دهه ۱۹۶۰، فااف تصمیم گرفت تا برنامه توسعه را از نوع اصلی تولید خود کاهش دهد و در عوض فقط تعداد محدودی نمونه اولیه را آزمایش کند، فااف و - فوکر فاآکا ۱۹۱ ب به عنوان نمایشگر فناوری و هواپیمای آزمایشی برای پشتیبانی از شرکت استفاده کرد. اولین پرواز نمونه اولیه این جنگنده در ۱۰ سپتامبر ۱۹۷۱ انجام شد. در مجموع ۹۱ پرواز قبل از بازنشستگی هر سه نمونه اولیه در سال ۱۹۷۵ انجام شد.
در طول دهه ۱۹۵۰، پیشرفت های سریعی در زمینه پیشرانه جت و افزایش رانش صورت گرفت، و این سرعت عمل در توسعه به قابلیت فنی جنگنده عمودپرواز را بالا برد. [ ۲] در طول دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، برنامه های متعددی در بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده آمریکا آغاز شد. به همین ترتیب، شرکت های هوانوردی در آلمان غربی مایل نبودند که این فناوری نوظهور را کنار بگذارند. اندکی پس از سال ۱۹۵۷، سالی که در آن پس از جنگ جهانی دوم ممنوعیت توسعه هواپیماهای جنگی آلمان غربی لغو شد، شرکت های هوانوردی دورنیه، هاینکل و مسرشمیت آلمانی نیز اجازه یافتند تا فعالیت های خود را در همان سال از سر بگیرند. پس از رفع ممنوعیت ها یک درخواست رسمی از دولت فدرال آلمان دریافتند که آنها را ترغیب می کرد تحقیقاتی در مورد هواپیماهای عمودپرواز انجام دهند و طرح های مفهومی تولید کنند. [ ۳]
به این ترتیب، چندین شرکت تحقیقات بر روی طرح های مفهومی هواپیماهای رهگیر با قابلیت عمودپرواز خود را آغاز کردند. برای اینکه این طرح ها از نظر عملیاتی مرتبط و قابل اجرا باشند، پیشنهاد داده شد که لازم است عملکرد پرواز با رهگیرهای معمولی آن دوران، مانند جنگنده لاکهید اف - ۱۰۴ استارفایتر باشد. [ ۴] با گذشت زمان، دو الزام مجزا و متمایز پدیدار شد، یکی خواستار جانشینی با قابلیت عمودپرواز برای رهگیر اف - ۱۰۴جی بود و دیگری به دنبال جانشین عمودپرواز برای جنگنده تهاجمی زمینی فیات جی. ۹۱ ایتالیایی بود. به گفته نشریه هوافضای فلایت اینترنشنال، این فراخوان برای جایگزینی فیات جی. ۹۱ که تحت الزامات اساسی نظامی ناتو۳ قرار داشت، یک محرک بسیار مهم بود و تأثیر زیادی بر توسعه وی ای کی ۱۹۱بی داشت. [ ۱]