غلامرضا معصومی

[ویکی فقه] «غلامرضا معصومی»، پژوهشگر و کارشناس آثار تاریخی و باستانی ایران ، در فروردین ماه سال ۱۳۱۷ در شهرستان قروه متولد شد.
دوران کودکی را تا ۶ سالگی در مکتب خانه به آموختن قرآن کریم صرف کرد؛ ضمن اینکه کتاب « نصاب الصبیان » را خوانده و اشعار آن را حفظ کرده بود. او پس از این دوره وارد دبستان کمال شهر تاریخی همدان شد که با وجود اطلاعات اولیه او از خواندن ونوشتن، آزمون هایی از او به عمل آوردند که با قبولی در آن ها یکسره به کلاس چهارم رفت. پس از ۲ سال، به دبستان علمیه رفت و کلاس ششم را در این مدرسه گذراند. دبستان علمیه زیر پوشش جامعه تعلیمات اسلامی و به مدیریت حجت الاسلام شیخ علی زنجانی بود، سپس او به دبیرستان ابن سینا رفت و کلاس پنجم را در آنجا گذراند. مدرک دیپلم خود را در سال ۱۳۳۴ از دبیرستان دارالفنون تهران گرفت. بلافاصله در کنکور دانشگاه شرکت کرد و در رشته باستان شناسی، حقوق و زبان انگلیسی پذیرفته شد. به دلیل علاقه بسیار به آثار باستانی و بناهای تاریخی، رشته باستان شناسی را انتخاب کرد و مشغول تحصیل شد. خود می گوید: «ضمن تحصیل در دانشگاه، مجبور بودم برای تامین معیشت کار کنم. یک سال در دبستان مهد تربیت، آموزگار ریاضی کلاس ششم بودم و هفته ای چند روز به کلاس می رفتم. مدت چهار سال یا بیشتر در روزنامه اطلاعات مشغول به کار تصحیح و ترجمه بودم و شب ها یا هر وقت دیگر که می توانستم، برای کار به روزنامه می رفتم».
← سفر به مناطق مختلف ایران
اوایل سال ۱۳۴۴ به تهران آمد و در اداره کل باستان شناسی و موزه ایران باستان مشغول به کار شد. پس از انجام حفریات، بررسی های باستان شناسی از تپه ها و آثار باستانی ، تهیه اسلاید، عکس و فیلم به صورت مقدماتی، در سال ۴۷- ۴۶ نخستین فعالیت رسمی خود را در این زمینه آغاز کرد. معبد آناهیتای کنگاور، نخستین بنای مهم تاریخی است که دستان غلامرضا معصومی را به خوبی می شناسد. او به اتفاق دکتر کام بخش فرد و چند دانشجوی همراه، معبد آناهیتا را از زیر خاک بیرون آوردند. این صفه ۲۱۰ در ۲۰۸ متری، مدت ۳ سال پذیرای معصومی و همکارانش بود تا خود را به ایرانیان و جهانیان نشان دهد. او در کازرون و بیشاپور همراه دکتر سرفراز بود. مناطق کلورز، جوبن و مارلیک در شمال، حسنلو در آذربایجان ، شوش ، گنبد قابوس و امامزاده جرجان در مازندران به همراه دکتر کیانی نیز حفاری کرده است. اما از این میان، بندر سیراف را همگان همراه با نام غلامرضا معصومی می شناسند.
← بازرس ایرانی
او پدر یک شهید است. در سال ۱۳۶۷ پسرش عباس، در جنگ ایران و عراق در شلمچه شهید و خودش شیمیایی و مجروح شد و یک چشم خود را از دست داد و به همین دلیل به خواست خود در سال ۱۳۶۸ پس از سی سال کار و انجام وظیفه بازنشسته شد. از سال ۶۸ تاکنون مدت ۱۳ سال است که وقتش را تلف نکرده و دایم در مطالعه و تحقیق و نوشتن گذرانده است.
تالیفات
...