غرب شناسی

باخترشناسی یا غرب شناسی به رشته ای گفته می شود که درباره سرزمینهای غربی گفتگو می کند و درباره غرب قضاوت کرده و واقعیت های آن را بررسی و تفسیر می کند.
ادوارد سعید در مقدمهٔ کتاب معروف خود، شرق شناسی، می گوید: «خاورشناسی عبارت از نوعی سبک فکری است که بر مبنای یک تمایز شناختی و شناخت شناختی است که میان «شرق» و ( غالب موارد ) «غرب» قرار دارد. »[ ۱]
غرب باستان از دو کانون تمدن، یونان و دیگری روم باستان، برخوردار می باشد. بررسی فرهنگ و تمدن یونان باستان، از این جهت حائز اهمیت است که فرهنگ و تمدن غربی، در تشکل بنیادهایش وامدار فرهنگ و تمدن یونان باستان می باشد.
سیر تحولات فکری غرب را بر اساس پنج دوره کاملاً متمایز از یکدیگر، می توان که مورد بررسی قرار داد:
• غرب پیش از قرون وسطی: الگو پذیری از شرق باستان
• قرون وسطی
• رنسانس: عصر دگرگونی ژرف در اندیشه ها و روش ها
• مدرنیسم: عصر تحولات نوین علمی و صنعتی ( عصر بروز بحران های اجتماعی )
• روشنگری
• پست مدرنیسم به بعد[ ۲]
در هر یک از این دوره ها، فیلسوفانی ظهور کرده و افکار فلسفی جدیدی از سوی این فلاسفه ارائه شده اند. تمام این دوره ها با هم در ارتباط بوده و هر دوره ای مهیاکننده زمین، برای دوره دیگر و افکار و آراء آن بوده است. [ ۳] ضعف نظری و عملی زندگی انسان شرقی، بخصوص مسلمانان، در ضعف دانش ایشان از غرب شناسی است. [ ۴]