غرب آسیا. غرب آسیا که به آن آسیای غربی یا آسیای جنوب غربی نیز گفته می شود، غربی ترین منطقه آسیا است. همان طور که توسط اکثر دانشگاهیان، ارگان های سازمان ملل و سایر نهادها تعریف شده است، این منطقه فرعی شامل آناتولی، شبه جزیره عربستان، ایران، بین النهرین، ارتفاعات ارمنستان، شام، جزیره قبرس، شبه جزیره سینا و بخش جنوبی منطقه قفقاز است. این منطقه توسط کانال سوئز در مصر از آفریقا جدا می شود و با آبراهه های تنگه ترکیه و حوزه آبخیز قفقاز بزرگ از اروپا جدا می شود. آسیای مرکزی در شمال شرقی آن قرار دارد، در حالی که آسیای جنوبی در شرق آن قرار دارد. دوازده دریا منطقه را احاطه کرده اند ( در جهت عقربه های ساعت ) : دریای اژه، دریای مرمره، دریای سیاه، دریای خزر، خلیج فارس، دریای عمان، دریای عرب، خلیج عدن، دریای سرخ، خلیج عقبه، خلیج سوئز و دریای مدیترانه. این منطقه شامل اکثریت قریب به اتفاق خاورمیانه است که به طور مشابه تعریف شده است، به استثنای بیشتر مصر و بخش شمال غربی ترکیه، و شامل بخش جنوبی قفقاز.
غرب آسیا مساحتی برابر با ۵٬۹۹۴٬۹۳۵ کیلومتر مربع ( ۲٬۳۱۴٬۶۵۷ مایل مربع ) با جمعیتی در حدود ۳۱۳ میلیون نفر را پوشش می دهد. از ۲۰ کشور عضو سازمان ملل به طور کامل یا جزئی در منطقه، ۱۳ کشور بخشی از جهان عرب هستند. پرجمعیت ترین کشورهای غرب آسیا عبارتند از ایران، ترکیه، عراق، عربستان سعودی و یمن.
در طرح جهانی جغرافیایی برای ثبت پراکندگی گیاهان ( WGSRPD ) ، غرب آسیا شبه جزیره عربستان را مستثنی کرده و شامل افغانستان می شود. سازمان خواربار و کشاورزی ( فائو ) مصر را مستثنی کرده و افغانستان را نیز شامل می شود. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد قبرس، اسرائیل، ترکیه و ایران را از غرب آسیا مستثنی می کند.
غرب آسیا تاریخ طولانی و پیچیده ای دارد. این منطقه برای هزاران سال محل سکونت جوامع و تمدن های مختلف بوده است. اولین تمدن شناخته شده در غرب آسیا سومری ها بودند که در حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد در بین النهرین ( منطقه در محدوده عراق امروزی ) ظهور کردند. آنها خط، کشاورزی و شهرنشینی را توسعه دادند. این امر توسط آکدی ها، بابلی ها و آشوری ها دنبال شد که همگی امپراتوری های خود را بر اساس تجارت، کشاورزی و جنگ ایجاد کردند. در قرن ششم پیش از میلاد، شاهنشاهی ایران در زمان هخامنشیان پدید آمد. آن ها بر سرزمین وسیعی حکومت می کردند که از یونان تا هند را در بر می گرفت. این امپراتوری به دلیل کارایی اداری و تساهل مذهبی خود شناخته شده بود. سپس اسکندر مقدونی در قرن چهارم پیش از میلاد شاهنشاهی هخامنشی را فتح کرد. پس از مرگش، امپراتوری او میان فرماندهانش تقسیم شد. بر همین اساس چندین پادشاهی هلنی در غرب آسیا پدیدار شدند. در قرن هفتم میلادی، مسلمانان شبه جزیره عربستان بیشتر منطقه غرب آسیا را فتح کرده و در نهایت دستگاه خلافت را پدیدآوردند. این خلافت ها بر اصول اسلام استوار بود و سبب شد، قلمرویی یکپارچه و وسیع از اندلس تا هند پدید آید. در قرن سیزدهم مغول ها از شرق به سراسر غرب آسیا حمله ور شدند. آن ها بخش های زیادی از منطقه را ویران کرده و تا قرن چهاردهم بر این سرزمین ها حکومت کردند. امپراتوری عثمانی در قرن چهاردهم ظهور کرده و تا زمان فروپاشی آن در دوران جنگ جهانی اول بر این منطقه مسلط بود. در قرن بیستم، غرب آسیا موجی از جنبش های ملی گرایی و استقلال طلبی را تجربه کرد که منجر به ظهور چندین دولت شد. در دوران حاضر نیز، این منطقه دچار درگیری هایی، از جمله درگیری های اعراب و اسرائیل، جنگ های خلیج فارس، جنگ داخلی سوریه و جنگ داخلی یمن و هم اکنون نیز جنگ اسرائیل و حماس می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفغرب آسیا مساحتی برابر با ۵٬۹۹۴٬۹۳۵ کیلومتر مربع ( ۲٬۳۱۴٬۶۵۷ مایل مربع ) با جمعیتی در حدود ۳۱۳ میلیون نفر را پوشش می دهد. از ۲۰ کشور عضو سازمان ملل به طور کامل یا جزئی در منطقه، ۱۳ کشور بخشی از جهان عرب هستند. پرجمعیت ترین کشورهای غرب آسیا عبارتند از ایران، ترکیه، عراق، عربستان سعودی و یمن.
در طرح جهانی جغرافیایی برای ثبت پراکندگی گیاهان ( WGSRPD ) ، غرب آسیا شبه جزیره عربستان را مستثنی کرده و شامل افغانستان می شود. سازمان خواربار و کشاورزی ( فائو ) مصر را مستثنی کرده و افغانستان را نیز شامل می شود. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد قبرس، اسرائیل، ترکیه و ایران را از غرب آسیا مستثنی می کند.
غرب آسیا تاریخ طولانی و پیچیده ای دارد. این منطقه برای هزاران سال محل سکونت جوامع و تمدن های مختلف بوده است. اولین تمدن شناخته شده در غرب آسیا سومری ها بودند که در حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد در بین النهرین ( منطقه در محدوده عراق امروزی ) ظهور کردند. آنها خط، کشاورزی و شهرنشینی را توسعه دادند. این امر توسط آکدی ها، بابلی ها و آشوری ها دنبال شد که همگی امپراتوری های خود را بر اساس تجارت، کشاورزی و جنگ ایجاد کردند. در قرن ششم پیش از میلاد، شاهنشاهی ایران در زمان هخامنشیان پدید آمد. آن ها بر سرزمین وسیعی حکومت می کردند که از یونان تا هند را در بر می گرفت. این امپراتوری به دلیل کارایی اداری و تساهل مذهبی خود شناخته شده بود. سپس اسکندر مقدونی در قرن چهارم پیش از میلاد شاهنشاهی هخامنشی را فتح کرد. پس از مرگش، امپراتوری او میان فرماندهانش تقسیم شد. بر همین اساس چندین پادشاهی هلنی در غرب آسیا پدیدار شدند. در قرن هفتم میلادی، مسلمانان شبه جزیره عربستان بیشتر منطقه غرب آسیا را فتح کرده و در نهایت دستگاه خلافت را پدیدآوردند. این خلافت ها بر اصول اسلام استوار بود و سبب شد، قلمرویی یکپارچه و وسیع از اندلس تا هند پدید آید. در قرن سیزدهم مغول ها از شرق به سراسر غرب آسیا حمله ور شدند. آن ها بخش های زیادی از منطقه را ویران کرده و تا قرن چهاردهم بر این سرزمین ها حکومت کردند. امپراتوری عثمانی در قرن چهاردهم ظهور کرده و تا زمان فروپاشی آن در دوران جنگ جهانی اول بر این منطقه مسلط بود. در قرن بیستم، غرب آسیا موجی از جنبش های ملی گرایی و استقلال طلبی را تجربه کرد که منجر به ظهور چندین دولت شد. در دوران حاضر نیز، این منطقه دچار درگیری هایی، از جمله درگیری های اعراب و اسرائیل، جنگ های خلیج فارس، جنگ داخلی سوریه و جنگ داخلی یمن و هم اکنون نیز جنگ اسرائیل و حماس می باشد.
wiki: غرب آسیا