عیسی بن عبدالعزیز جزولی

[ویکی فقه] جزولی ، ابوموسی عیسی بن عبدالعزیز بن یلَلْبَخْت ، نحوی و لغت شناس مغربی قرن هفتم بود .
جزولی به جزوله (به فتح یا ضمّ ج ) قبیله ای از قبایل بربر منتسب است . از تاریخ تولد و زادگاه وی اطلاعی در دست نیست . فقه و اصول مذهب مالکی را نزد ابومنصور ظافر مالکی اصولی (متوفی ۵۹۷) آموخت و نحو را از عبداللّه بن بَرّی (متوفی ۵۸۲) و صحیح بخاری را از ابومحمد بن عبیداللّه (قرن ششم ) فراگرفت . مدتی از عمر خود را در سفر به مشرق گذراند. پس از ادای فریضه حج ، برای کسب علم به مصر رفت . در آن جا در نهایت فقر زندگی کرد و برای به دست آوردن مایحتاج خود، زحمت فراوانی متحمل شد. سپس به مغرب بازگشت و در اَلْمَرِیة ، کتاب اصول ابن سرّاج (متوفی ۳۱۶) را که دستنوشته خودش بود و آن را نزد استادش ، ابن برّی ، خوانده بود، برای امرار معاش گرو گذاشت . رهن کننده کتاب ، وضع او را برای ابوالعباس مغربی ، یکی از زاهدان مغربی ، فاش کرد و او نیز مطلب را برای سلطان مغرب بازگو نمود. سلطان مغرب نیز به جزولی عنایت کرد. جزولی به بِجایه رفت و مدتی در آن جا اقامت کرد.
مسئولیتهای جزولی در مراکش
جزولی مدتی در شهر مراکش به تدریس نحو پرداخت و مدتی مسئولیت خطابه و تعلیم قرآن و دیگر متون اسلامی را در مسجد جامع مراکش به عهده داشت .در المریه نیز منصب قرائت ( قرائت ابوعمرو بصری ) و تدریس آن را پذیرفت و در بجایه نحو تدریس می کرد.
تاریخ وفات جزولی
جزولی بین سالهای ۶۰۳ تا ۶۱۶ در هسکوره درگذشت .
شاگردان
...