عکرمه

[ویکی فقه] عکرمه (جایگاه تفسیری). عِکْرِمه از اسیران بربرى، آزادشده و شاگرد ابن عباس بود و جایگاه تفسیری عکرمه میان تابعان و بعد از تابعان مقام برجسته اى داشت.
ابوعبداللّه عکرمة بن عبداللّه از بربرهای مراکش (شمال آفریقا) است. او غلام حصین بن حر عنبری بود که او را به ابن عباس -هنگامی که از طرف امیر مؤمنان (علیه السّلام) و الی بصره بود- بخشید. ابن عباس برای آموختن قرآن و سنت به او بسیار تلاش کرد و نامی عربی بر او نهاد.
ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۲۶۵، شماره ۴۲۱.
ابن سعد می گوید: «او را می بست و به او قرآن و سنت می آموخت».
ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۲۶۵، شماره ۴۲۱.
هـنـگـامی که ابن عباس مرد عکرمه همچنان غلام او بود سپس علی بن عباس عکرمه را به چهار هزار دینار به خالد بن یزید فروخت. عـکـرمـه بـه او گفت علم پدر خود را به چهار هزار دینار فروختی علی بن عباس معامله را فسخ نمود و عکرمه را آزاد کرد. عـکرمه می گفت چهل سال کسب علم نمودم و نیز من درب منزل ابن عباس فتوا می دادم و ابن عباس در درون خانه بود.
زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۴۴.
...

عکرمه ( به عربی: عکرمة ) یک منطقهٔ مسکونی در لیبی است که در استان بطنان واقع شده است. [ ۱] عکرمه ۱۴۳ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

عِکْرِمَه (۲۵ـ۱۰۵ق)
مفسر قرآن. از اسیران آزادشده و شاگرد ابن عباس بود. گویند به ممالکی بسیار سفر کرد. مدتی در مغرب زیست؛ سرانجام به مدینه بازگشت و همان جا درگذشت. در تفسیر مغازی میان تابعیان مقامی برجسته داشت. گویا در تفسیر و نزول قرآن کتابی به نقل از ابن عباس داشته است. ۳۰۰ نفر از او روایت کرده اند که در میان آنان ۷۰ تن تابعی بوده اند. از اتهام هایی که به عکرمه زده اند آن است که می گفت هرآنچه در قرآن آمده است، می داند.