عکاسی برهنه

عکاسی برهنه زیرشاخه ای از عکاسی هنری است که در آن بدن برهنه و لخت انسان به تصویر کشیده می شود. این نوع عکاسی، بر سوژه و رفتار او نسبت به تمایلات جنسی اش تأکید می کند. عکاسی برهنه با عکاسی شهوانی و پورنوگرافی تفاوت دارد.
بسیاری از عکاسان معتقدند عکاسی برهنه تقدم اندام بدن نسبت به چهره است، یعنی برخلاف عکاسی پرتره که محور اصلی عکس، چهره و صورت سوژه است، در عکاسی برهنه محور اصلی، نشان دادن بدن برهنهٔ انسان با خط و فرم های طبیعی اندام هاست. عکاسان این نوع عکاسی، گاهی از نور و سایه های شدید، پوست روغن زده شده و آرایش در سراسر بدن به منظور نشان دادن زیبایی و ساختار بدن استفاده می کنند. در واقع می توان گفت عکاس از این طریق سعی در نشان دادن انسان و تمام زیباییش آنچنان که هست، بدون بهره گیری از زیبایی لباس، دکور و دنیای پیرامونی بپردازد.
سوژه های عکاسی برهنه عمدتاً زنان هستند هرچند که از مردان نیز عکسبرداری می شود. بسیاری از عکاسان همچون، ادوارد وستون، روت برنهارد و جری آوینم در تلاش بودند تا بین عکاسی پورنوگرافی و عکاسی برهنه تفاوت ایجاد کنند؛ آن ها ترجیح می دادند از اصطلاحات نقاشی استفاده کنند تا مرز بین پورنوگرافی و هنر مشخص باشد؛ آثار بعدی رابرت مپل تورپ در برجسته کردن این خطوط تمایز کمک بسیاری کرد. [ ۱]