عکاسی انتزاعی

انتزاعی یا آبستره در برابر واقعی قرار می گیرد. واقعی چیزی است که در جهان وجود داشته باشد و انتزاعی چیزی که به شکل خالصش در جهان نباشد. عکاسی انتزاعی، شاخه ای از عکاسی است که با حذف برخی ویژگی های سوژه و پررنگ کردن برخی دیگر، به بیانی انتزاعی دست می یابد. [ ۱]
در هنر دو نوع انتزاع استفاده می شود: یکی پدیدآوردن چیزهایی که در خارج وجود ندارند، یعنی واقعی نیستند، و دیگری بازنمایی واقعیت ها با حذف برخی بخشهای غیرضروری آن ها. حالت اول در عکاسی ممکن نیست و تنها حالت دوم باقی می ماند. در این حالت عکاس با حذف برخی خصوصیات یک چیز، تأکید بیشتری بر جنبه های مهمتر سوژه می کند و به بیننده امکان می دهد که سوژه را از همان جنبه ای که او می بیند ببیند. به عنوان نمونه اگر شما بتوانید در عکسی خود به نوعی قد و وزن انسانی را حذف کنید و کاری کنید که تنها مفهوم انسانیت او منتقل شود، عکس شما آبستره خواهد بود.
ما جهان پیرامون خود را رنگی می بینیم و اگر تصویری سیاه وسفید باشد، انتزاعی و غیرواقعی است. استفاده از زوایای غیرمعمول نیز باعث می شود که عکس حالت طبیعی نداشته باشد و در کار انتزاعی کردن می تواند فاکتور مهمی باشد. در این حالت شما کاری کرده اید که بیننده تصویر را از طریق عادت همیشگی خود نبیند و تا حدی از حالت معمول جدا شود و این نوعی انتزاع است. اغراق در رنگ، واید یا تله بودن بیش از حد، فکوس بیش از حد در سوژه ها، استفاده از ساتریشن ( وی واید یا رنگ ) بسیار غلیظ، استفاده از کنتراست بالا، تصاویر سیاه یا ضد نور، حرکت دوربین در حین عکاسی و هر گونه استفاده غیرمعمول از تجهیزات عکاسی، گونه ای انتزاعی به عکس ها خواهد بخشید.