عهدیه

عَهدیه بدیعی در سال ۱۳۲۸ خورشیدی ( ۲۵۰۸ شاهنشاهی ) در تهران متولد شد. پدرش اهل روستای سهزاب توابع شهرستان سراب بود، از سن پنج شش سالگی در گردهمایی هایِ خانوادگی می خواند. سرانجام با تشویق، راهنمایی و پشتکار مادرش در سن ۸ سالگی به رادیو ایران و برنامهٔ کودک راه پیدا کرد. در آن زمان خوانندگان برنامهٔ کودک آهنگ های خوانندگان بزرگ تر را می خواندند ولی اشعار آن ها عوض شده و مناسب با حال و هوای بچه ها سروده می شد.
در حدود ۲۰۰ ترانه برای بچه ها خواند. ارکستر برنامهٔ کودک که او را همراهی می کرد، از بهترین و هنرمندترین افراد تشکیل شده بود که به طور رایگان و صرفاً به خاطر عشق به این برنامه همکاری می کردند. از جمله سورِن، آهنگساز و هنرمند معروف، که چند ساز مختلف را به خوبی می نواخت: ویولن، بانجو، ماندولین، پیانو و آکوردئون. واروژان که معمولاً کنترباس می نواخت و در موسیقی پاپ دستی داشت. منوچهر بیگلری که نوازه ترومپت بود. آندرانیک پیانیست و نیکُل الوندی نوازنده جاز به شمار می آمد.
دختران نیکُل یعنی آلیس و بلّا هم از خوانندگان خوب برنامهٔ کودک بودند و همچنین سیما بینا که قدیمی تر از عهدیه بود. مادر عهدیه نه تنها همیشه همراه و راهنمای او بود بلکه اشعار ترانه های عهدیه را برای برنامهٔ کودک می سرود. رئیس برنامهٔ کودک در آن زمان داوود پیرنیا بود که برنامه های کلاسیک گل ها نیز به ابتکار و سرپرستی ایشان تهیه می شد. داوود پیرنیا از همان موقع به عهدیه می گفت که وقتی بزرگ تر شد در برنامه های گل ها خواهد خواند و همین طور هم شد یعنی اوّلین برنامهٔ گل ها ( شاخه گل شمارهٔ ۳۲۸ ) را در سن ۱۴ سالگی اجرا کرد. از همان سن ۱۳–۱۴ سالگی در برنامهٔ دیگری هم بنام جوانان شروع به خواندن کرد و تقریباً ۳۰ ترانه برای این برنامه خواند.
همزمان با کارهای هنری تحصیلات خود را نیز دنبال می کرد. در دورهٔ دانشگاه، در رشتهٔ حسابداری با درجهٔ لیسانس فارغ التحصیل شد. در ضمن در کلاس های خصوصی موسیقی به فراگیری سُلفژ ( نُت خوانی ) موفّق شد. معلّم سُلفژ او علی رهبری بود. دانستن نُت و نوشتن و خواندن آن در کار هنری برای او کمک مؤثّری بود.