[ویکی اهل البیت] کلیدواژه: یاران امام حسین علیه السلام، شهدای کربلا، عمرو بن خالد صیداوی
وی یکی از بزرگان کوفه و از شیعیان بااخلاص اهل بیت علیهم السلام بود که در کوفه به یاری مسلم بن عقیل علیه السلام برخاست و چون کوفیان به مسلم علیه السلام خیانت کردند، چاره ای جز اختفا ندید و پس از شنیدن خبر شهادت قیس بن مسهر - پیک امام حسین علیه السلام - و رسیدن امام به منزلگاه حاجز، او و غلامش سعد و مجمع بن عبدالله و پسرش و جنادة بن حرث و غلام نافع بن هلال، از کوفه خارج شدند و طِرِّماح بن عدی را که برای تهیه آذوقه به کوفه آمده بود، راهنمای خود قرار دادند.
طرّماح او و همراهانش را به سرعت و از بیراهه حرکت داد زیرا از راه ها نگهبانی می شد و خطر دستگیری وجود داشت. تا این که سرانجام، در منزلگاه «عذیب الهجانات» به حسین علیه السلام پیوستند.
برخی نوشته اند که حر بن یزید که مأمور بردن امام حسین علیه السلام نزد ابن زیاد بود، پس از اطلاع از پیوستن این چند نفر به امام، درصدد برآمد آنان را دستگیر کند. اما امام علیه السلام قاطعانه از آنان حمایت کرد و پس از پاره ای گفتگو، موضوع خاتمه یافت.
عمرو بن خالد به همراه غلامش و جابر بن حارث و مجمع بن عبدالله، در نخستین درگیری روز عاشورا وارد نبرد شدند. لشکریان ابن سعد آنان را محاصره کردند و از دیگر یاران حسین علیه السلام جداشان ساختند. در این حال عباس بن علی علیه السلام به کمک ایشان شتافت و در حالی که مجروح بودند نجاتشان داد. ولی بار دیگر دشمن نزدیک شد و آنان حمله کردند و چندان جنگیدند تا شهید شدند.
برخی نیز نوشته اند که عمرو بن خالد روز عاشورا به امام حسین علیه السلام عرض کرد: یا ابا عبدالله فدایت شوم! تصمیم گرفته ام به یارانت بپیوندم و دوست ندارم زنده بمانم و تو را میان اهل و عیالت، تنها و کشته ببینم. حضرت فرمود: به میدان برو، ما هم ساعتی بعد به تو ملحق خواهیم شد، و او به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.
در زیارت ناحیه مقدسه نام عمرو بن خالد صیداوی، عمر و غلامش، سعید ثبت گردیده است.
وی یکی از بزرگان کوفه و از شیعیان بااخلاص اهل بیت علیهم السلام بود که در کوفه به یاری مسلم بن عقیل علیه السلام برخاست و چون کوفیان به مسلم علیه السلام خیانت کردند، چاره ای جز اختفا ندید و پس از شنیدن خبر شهادت قیس بن مسهر - پیک امام حسین علیه السلام - و رسیدن امام به منزلگاه حاجز، او و غلامش سعد و مجمع بن عبدالله و پسرش و جنادة بن حرث و غلام نافع بن هلال، از کوفه خارج شدند و طِرِّماح بن عدی را که برای تهیه آذوقه به کوفه آمده بود، راهنمای خود قرار دادند.
طرّماح او و همراهانش را به سرعت و از بیراهه حرکت داد زیرا از راه ها نگهبانی می شد و خطر دستگیری وجود داشت. تا این که سرانجام، در منزلگاه «عذیب الهجانات» به حسین علیه السلام پیوستند.
برخی نوشته اند که حر بن یزید که مأمور بردن امام حسین علیه السلام نزد ابن زیاد بود، پس از اطلاع از پیوستن این چند نفر به امام، درصدد برآمد آنان را دستگیر کند. اما امام علیه السلام قاطعانه از آنان حمایت کرد و پس از پاره ای گفتگو، موضوع خاتمه یافت.
عمرو بن خالد به همراه غلامش و جابر بن حارث و مجمع بن عبدالله، در نخستین درگیری روز عاشورا وارد نبرد شدند. لشکریان ابن سعد آنان را محاصره کردند و از دیگر یاران حسین علیه السلام جداشان ساختند. در این حال عباس بن علی علیه السلام به کمک ایشان شتافت و در حالی که مجروح بودند نجاتشان داد. ولی بار دیگر دشمن نزدیک شد و آنان حمله کردند و چندان جنگیدند تا شهید شدند.
برخی نیز نوشته اند که عمرو بن خالد روز عاشورا به امام حسین علیه السلام عرض کرد: یا ابا عبدالله فدایت شوم! تصمیم گرفته ام به یارانت بپیوندم و دوست ندارم زنده بمانم و تو را میان اهل و عیالت، تنها و کشته ببینم. حضرت فرمود: به میدان برو، ما هم ساعتی بعد به تو ملحق خواهیم شد، و او به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.
در زیارت ناحیه مقدسه نام عمرو بن خالد صیداوی، عمر و غلامش، سعید ثبت گردیده است.
wikiahlb: عمرو_بن_خالد_الصیداوی