عمر بن رسلان بلقینی

[ویکی فقه] عمر بن رسلان از علما و قاضیان شافعی مصر در قرن هشتم و نهم است.
عُمر بن رَسْلان بن نصیر بن صالح، ابوحَفص سراج الدین.محدث، حافظ، فقیه و قاضی بود.در ۷۲۴، در بُلْقِینه مصر زاده شد و مقدمات علوم را در همان جا آموخت، سپس به قاهره رفت و از استادانی چون تقی الدین سُبکی (متوفی ۷۸۶)، ابوحیّان غَرناطی (متوفی ۷۴۵) و ابن عقیل (متوفی ۷۶۹) در ادبیات، فقه و حدیث بهره جست و اجازه روایت و فتوا دریافت کرد.سراج الدین، فهمی دقیق و حافظه ای قوی داشت؛ داماد ابن عقیل و جانشین او در منصب قضا بود، همچنین در مدارس و جامعه های مصر درس می گفت. ابن خلدون او را شیخ الاسلام شافعیان در مصر و از بزرگترین علمای عصر خود شمرده است.
تاریخ وفات
سراج الدین در ۸۰۵ در قاهره درگذشت و در مدرسه ای که نزدیک خانه اش ساخته بود، مدفون شد.این مدرسه مقبره خانوادگی است و عده ای از فرزندان و نوادگانش که بیش تر آنان قاضی و متولیان برخی از اوقاف مصر بوده اند، در آن مدفون اند.
تالیفات
از آثار اوست:ترتیب الاقسام علی مذهب الامام در فقه؛ تصحیح المنهاج شرح منهاج الطالبین محیی الدین نَوَوی در فقه؛ شعب الایمان، حاشیه بر تفسیر کشّاف، مجموعه فتاوی؛ العرف الشذی علی جامع الترمذی در حدیث که ناتمام است و محاسن الاصلاح.
شاگردان
...