عمر بن رسلان

[ویکی فقه] عُمر بن رَسْلان بن نصیر بن صالح، ابوحَفص سراج الدین محدث، حافظ، فقیه و قاضی بود.
وی در ۷۲۴، در بُلْقِینه مصر زاده شد و مقدمات علوم را در همان جا آموخت، سپس به قاهره رفت و از استادانی چون تقی الدین سُبکی (متوفی ۷۸۶)، ابوحیّان غَرناطی (متوفی ۷۴۵) و ابن عقیل (متوفی ۷۶۹) در ادبیات، فقه و حدیث بهره جست و اجازه روایت و فتوا دریافت کرد.
شخصیت علمی
سراج الدین، فهمی دقیق و حافظه ای قوی داشت؛ داماد ابن عقیل و جانشین او در منصب قضا بود، همچنین در مدارس و جامع های مصر درس می گفت. ابن خلدون او را شیخ الاسلام شافعیان در مصر و از بزرگترین علمای عصر خود شمرده است.
وفات
سراج الدین در ۸۰۵ در قاهره درگذشت و در مدرسه ای که نزدیک خانه اش ساخته بود، مدفون شد. این مدرسه مقبره خانوادگی است و عده ای از فرزندان و نوادگانش که بیش تر آنان قاضی و متولیان برخی از اوقاف مصر بوده اند، در آن مدفون اند.
تالیفات
...