عمر بن احمد برمکی

[ویکی فقه] بَرْمَکی، ابوحفص عمر بن احمد بن ابراهیم بن اسماعیل، محدّث و فقیه حنبلی قرن چهارم بود.
وی به محلّه یا قریه برامکه یا برمکیّه بغداد منسوب بود. در بغداد درس خواند و محضر بزرگانی چون احمد بن عثمان بن یحیی آدمی (۲۵۵ـ۳۴۹)، اسماعیل بن علی خُطبی (۲۶۹ـ۳۵۰)، علی بن الصواف (متوفی ۳۵۹) و ابن مالک را درک کرد و از ایشان حدیث و فقه آموخت مدتی نیز در مصاحبت و ملازمت عمر بن بدر مغازلی و ابو علی النجاد و ابو بکر عبدالعزیز بود و از آنان استماع حدیث کرد ابن ابی یعلی
مذهب
او را در شمار طبقه سوم فقهای حنبلی ذکر کرده و به داشتن فتاوی بسیار و همه جانبه وتألیفات سودمند ستوده است.برمکی به صوفیه نیز گرایش داشته و از بزرگان ایشان، چون ابراهیم بن ادهم و معروف کرخی، مطالبی عرفانی روایت کرده است؛ از جمله از ابراهیم بن ادهم، با پنج واسطه، چند بیت شعر نقل کرده که در آن انس داشتن با خدا، دوری جستن از مردم و خرسند بودن به قضای الهی سفارش شده است.
وفات
خطیب بغدادی از ابراهیم فرزند برمکی نقل کرده که پدرش در ۳۸۹ درگذشت؛ اما ذهبی سال درگذشت او را ۳۸۸ نوشته است.
فرزندان
...