علی حجتی کرمانی

وی از طلاب دروس فقه و اصول نزد روح الله خمینی، سید محمد محقق داماد، مرتضی حائری یزدی و از دانش آموختگان فلسفه نزد محمدحسین طباطبایی محسوب می شد.
سابقه ی مبارزات علی حجتی کرمانی با حکومت پهلوی به دهه ی چهل و قبل از آن برمی گردد. در پی اعتراض روحانیون به رفراندوم ششم بهمن ۱۳۴۱ و به دنبال آن حادثه ی مدرسه فیضیه و کشته شدن تعدادی از طلاب علوم دینی در روز کشته شدن جعفر صادق مصادف با دوم فروردین ۱۳۴۲، از سوی روح الله خمینی سفیرانی به شهرهای مختلف اعزام می شوند تا پیام این اعتراض را به گوش مردم برسانند. علی حجتی کرمانی و سید حسن طاهری خرم آبادی، مأموریت رساندن پیام به مردم کاشان را داشتند. از دوم محرم سخن رانی آغاز می شود. عوامل حکومت پهلوی درصدد تعقیب گویندگان برآمدند و سخن رانان را به شهربانی احضار و در صدد دستگیری ایشان برآمدند. اما با جابه جایی اقامتگاه موفق نشدند. هفتم محرم حلقه ی محاصره تنگ تر می شود و مجلس تحت کنترل پلیس قرار می گیرد. عصر روز تاسوعا قرار است سخن رانی در مدرسه سلطانی ( امام خمینی فعلی ) برگزار شود، پلیس محله ی گذرباباولی را به محاصره درمی آورد تا مبادا سخن رانان به مدرسه سلطانی بروند. صبوری کاشانی به اتفاق سخن ران ( علی حجتی کرمانی ) از منزل خارج می گردد تا به طرف مدرسه سلطانی بروند و پلیس مانع حرکت آن ها می شود، ولی جمعیت حاضر با پافشاری به طرف محل سخن رانی حرکت می کنند. پلیس برای جلوگیری از سخن رانی درب مدرسه را می بندد و مانع ورود اشخاص به آنجا می گردد. جمعیت به راهپیمایی می پردازند و عمل پلیس را در جلوگیری از سخن رانی محکوم می کنند. سخن رانان به منزل یکی از تجار محله ی گذر باباولی می روند و حسینیه درب باغ محل سخن رانی قرار می گیرد.
او در حمله نظامیان به فیضیه در سال ۱۳۴۲ شاهد عینی بوده و می گوید:
با پایان یافتن ماجرا از حجره بیرون آمدیم. هوا هم تاریک شده بود. به طبقه اول که رسیدیم فهمیدیم که آیت الله گلپایگانی در یکی از حجرات هستند، لذا به آنجا رفتیم، عمامه آیت الله گلپایگانی افتاده و لباس هایش نیز خاکی شده بود و حتی داماد ایشان را هم کتک زیادی زده بودند. وقتی این منظره رقت انگیز را دیدم، بی اختیار گریه کردم و به دامان ایشان افتادم که آقای صافی مرا بلند کرد و گفت آقا را ناراحت نکنید!