علی بن یحیی برطی

[ویکی فقه] بَرَطی، علی بن یحیی، قاضی، مفتی و عالم زیدی یمن است.
در ۱۰۶۱ در صنعا متولد شد، و چون نیاکانش از بَرَط، ناحیه ای کوهستانی در ۲۳۲ کیلومتریِ شمال شرقی صنعا بودند، به برطی مشهور شد.
در زادگاهش به کسب علم پرداخت و از مشایخ و علمای بزرگی چون قاضی احمدبن ابی الرجال مرجوع کنید به لف مطلع البدور در شرح حال بزرگان زیدیّه و قاضی محمدبن ابراهیم سحولی ادیب یمنی و مرجوع کنید به لف اسلاک الدرر (متوفی ۱۱۰۹) و متوکل علی الله اسماعیل بن قاسم مرجوع کنید به لف العقیدة الصحیحه (متوفی ۱۰۸۷) و دیگران علم آموخت.
درباره علاقه وافر و سعی کامل او به کسب علم گفته اند که تمام ساعات شب را در مسجد بستان صنعا به مطالعه می گذرانده است.
برطی پس از تکمیل تحصیلات ، به تدریس پرداخت و بسیاری از علمای یمن از وی کسب علم کردند، از جمله: زیدبن محمد علامه یمنی (متوفی ۱۱۲۴)؛ (متوفی ۱۱۱۵)؛ علامه صلاح اخفش، عالم نحوی (متوفی ۱۱۴۲)؛ علامه سید عبدالله بن علی، وزیر مهدی بن احمد که مدت دوازده سال شاگرد و ملازم برطی بوده است.
برطی علاوه بر تدریس، در حاشیه و تعلیقه نویسی بر کتب علمی نیز سعی وافر داشت.
آثار
مجموعه فتاوای او که شاگردش عبدالله بن علی جمع آوری کرده است، در منابع به نام الشموس المضیئه الکاشفة لظلمة المسائل الخفیّة ثبت است.
برطی در ۱۱۱۱ به درخواست خلیفه وقت یمن ، مهدی بن احمد، منصب قضای صنعا را پذیرفت و ظاهراً تا پایان عمر (۱۱۱۹) در آن مقام باقی ماند.
عبدالله بن علی کتاب نشر العبیر را در سیره استادش مشتمل بر زندگی علمی، استادان، شاگردان و آثار او نوشته است.