علی بن محمد شیحی خازن

[ویکی فقه] علی بن محمد بن ابراهیم شیحی خازن، مفسر، فقیه، محدّث و صوفی قرن هفتم و هشتم است.
وی در ۶۷۸ در بغداد متولد شد. کنیه او را ابوالحسن و لقبش را علاءالدین ذکر کرده اند. سلامی او را به سبب انتساب به شهر شیحه، در نزدیکی حلب، شیحی خوانده است.
شهرت
شهرت او به خازن به سبب آن است که کتابدار خانقاه سُمیساط (منسوب به ابوالقاسم علی بن محمد سُمیساطی) بود. شرح حال نگاران جزئیات زندگی وی را ذکر نکرده اند، جز آن که او را از زمره اهل علم و نویسندگان و صوفیان دانسته اند.
اساتید
خازن از محیی الدین عبدالمحسن بن محمد معروف به ابن دَوالیبی، واعظ و محدّث مستنصریه بغداد، حدیث فراگرفت. سپس به دمشق رفت و در آن جا از عالمانی مانند تقی الدین سلیمان بن حمزه حنبلی مقدسی، (متوفی ۷۱۵) قاسم بن مظفر بن محمد بن عساکر (متوفی ۷۲۳) عیسی بن مطعم (متوفی ۷۱۹) و احمدبن ابی طالب معروف به ابن شحنه (متوفی ۷۳۰) حدیث شنید. او در ۷۴۱ در حلب درگذشت.
آثار
...