علی بن محمد جرجانی استرابادی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] علی بن محمد جرجانی استرآبادی. جُرْجانی، علی بن محمد بن علی، مشهور به میر سیدشریف، متکلم ، منطق دان و ادیب (شعبان ۷۴۰ ـ ربیع الثانی ۸۱۶)می باشد.
نسب او با ۱۳ واسطه به محمد بن زید، فرمانروای زیدیۀ شمال ایران می رسد او در جرجان و به روایتی در قریۀ طاغو، از توابع استراباد زاده شد.
اساتید
جرجانی در زادگاه خود نزد استادانی چون نورالدین طاووسی و مخلص الدین ابوالخیر علی، پسر قطب الدین شیرازی به تحصیل علم پرداخت. هنوز نوجوان بود که بر کتاب الوافیة فی شرح الکافیه ، رکن الدین استرابادی تعلیقه نوشت و به تألیف نخستین آثار خود از جمله کتابی به زبان فارسی در نحو عربی دست زد جرجانی پس از آن رهسپار هرات گردید و مدتی از محضر علامه قطب الدین رازی (د ۷۶۶ق) بهره برد و دو اثر قطب، شرح الشمسیة و شرح المطالع ، را نزد همو آموخت. از آن جا که این دوره مصادف با کهنسالی قطب الدین بود و استاد استعداد جرجانی را به ویژه در علم منطق دریافته بود، او را به سفر به قاهره برای تحصیل نزد شاگرد نامدار خود شمس الدین محمد بن مبارک شاه هروی ، مشهور به میرک بخاری تشویق کرد . جرجانی در راه عزیمت به قاهره ، با اطلاع از شهرت درس جمال الدین آق سرایی (د پس از ۷۷۰ق) به سوی قرامان در آسیای صغیر حرکت کرد، اما رسیدن او به آن شهر با مرگ جمال الدین مصادف شد. در آن جا با شمس الدین محمد فنّاری آشنا شد و همراه او به مصر رفت. در قاهره نزد اکمل الدین محمد بابرتی (د ۷۸۶ق) به تحصیل علوم شرعی؛ و نزد میرک بخاری به خواندن شرحهای الشمسیة و المطالع در منطق، و المواقف عضدالدین ایجی در علم کلام پرداخت
بازگشت به ایران
جرجانی پس از ۴ سال اقامت در قاهره، به ایران بازگشت و در اطراف شیراز به واسطۀ سعدالدین انسی ، که از رجال و وزراء فارس بود به خدمت شاه شجاع مظفری رسید (۷۷۹ق) و یکی از آثار خود را به او تقدیم کرد.
منصب تدریس
...

پیشنهاد کاربران

بپرس