علی بن عباسقلی مظاهری اصفهانی

[ویکی فقه] علی بن عباسقلی مظاهری اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است.
علی مظاهری کَروَنی متخلّص به «مظاهر» فرزند عباسقلی، شاعر و ادیب معاصر در سال ۱۳۰۳ش در «تیران» از توابع ناحیه کرون (به فتح کاف و واو) اصفهان متولّد شده و پس از تحصیل در مکتب خانه در ۱۰ سالگی به همراه پدر به اصفهان آمده و روزها به کار و فعالیّت و شب ها به تحصیل پرداخت و در ۱۸ سالگی به استخدام اداره آموزش و پرورش درآمده و به عنوان آموزگار در روستای نهضت آباد (شاهدان) تدریس کرد. سپس به خمینی شهر انتقال یافته و با دریافت مدرک دیپلم ششم ادبی، در دبیرستان های آن شهر به تدریس مشغول شد. چند سال بعد به اصفهان منتقل و به تدریس ادامه داد.در سال ۱۳۴۳ به تحصیل در دانشسرای عالی تهران مشغول شد و لیسانس گرفت. او پس از سال ها تدریس در سال ۱۳۶۹ش بازنشسته شد و در کنار تدریس در دبیرستان ها، در مراکز تربیت معلم و دانشگاه های آزاد اسلامی نجف آباد و خوراسکان و دانشسراها و مراکز آموزش عالی و ضمن خدمت فرهنگیان به تدریس پرداخت.
شعرسرایی
وی از ۲۰ سالگی لب به سرودن اشعار گشوده و در انجمن ادبی شیدا و سپس انجمن کمال شرکت کرد و از محضر اساتیدی چون عباس شیدا، محمّدحسین صغیر اصفهانی، عبدالکریم بصیری، محمّدرضا شمشیری (شکیب)، حسن بهنیا (متین) و جعفر نوا در زمینه شعر و ادب بهره گرفت. از اشعار دوره جوانی او در مجموعه ای با عنوان «این لحظه ها» در سال ۱۳۴۹ش به چاپ رسیده و باقی اشعار او هنوز چاپ نشده است. شعر زیر از اوست: "ما پرتو جمال تو در خواب دیده ایم ••• مهتاب را در آینه آب دیده ایم""با سایه دو زلف چلیپا بر ابرویت ••• نقش صلیب در دل محراب دیده ایم""با زلف و روی خنده دندان نمای تو ••• شاخ شکوفه در شب مهتاب دیده ایم".
وفات
وی سرانجام در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۷ش وفات یافته و در قطعه هنرمندان در گورستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد. فضل اللّه خان اعتمادی خوئی ضمن مرثیه ای که برای او سروده، مادّه تاریخ وفات او را چنین گفته است: "رقم کرد «برنا» به شمسی وفاتش: «مظاهر ادیب نکوطبع ما کو»".
هادوی، مصطفی، تذکره شعرای استان اصفهان، ص۷۲۲-۷۲۳.
...