علی بن حسن باخرزی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] باخَرزی، نورالدین ابوالحسن (ابوالقاسم) علی بن حسن، شاعر و ادیب عربی نویس ایرانی قرن پنجم می باشد.
برخی از منابع عنوان «تاج الرؤساء» و «الرئیس الشهید» را برای او به کار برده اند.
محل تولد
تولد و نشأتش در باخرز بوده و نسبت «باخرزی» بدین سبب است.یاقوت نسبت «سنخی» را نیز، بی هیچ توضیحی، افزوده است (که ظاهراً مصحّف «سنجی» است منسوب به «سنج»).
پدر ابوالحسن باخرزی
پدرش ابوعلی حسن بن ابی الطیب مردی ادیب و شاعر بود و نمونه ای از اشعارش در تتمة الیتیمه و دُمْیَة القصر آمده است.
تحصیلات ابوالحسن باخرزی
...

پیشنهاد کاربران

علی بن حسن باخَرْزی با کُنیهٔ ابوالقاسم یا ابوالحسن ( ؟ - ۱۰۷۵ ) ( نسب: علی بن حسن بن علی ابن ابی طیّب باخرزی ) ، شاعر ادیب و نویسندهٔ عربی ایرانی در سدهٔ پنجم هجری بود که از برای اثرش دُمْیَةُ القَصْر شهرت فراگیر یافت؛ اثری پیوستهٔ یتیمة الدهر از ابومنصور ثعالبی نیشابوری.
...
[مشاهده متن کامل]

این کتاب، به تقلید یتیمة الدهر ثعالبی ( درگذشته ۴۲۹ ) نوشته شده، در واقع ذیلی است بر آن، چنان که خریدة القصر عمادالدین کاتب اصفهانی ( درگذشته ۵۹۷ ) نیز ذیلی است بر دمیةالقصر.
«باخرزی در جوانی کاتب سلطان رکن الدین طغرل سلجوقی بود لیکن انزوا اختیار کرد و دست از کار بکشید و 'روز و شب با حریفان اهل و ظریفان به افضل به معاقرت عقار و معاشقت دلدار مشغول شد…»
در لغت نامه دهخدا دربارهٔ او آمده است: او در جوانی مشتغل بفقه مذهب امام شافعی و تلمیذ شیخ ابومحمد الجوینی والد امام الحرمین بود. پس شروع بفن کتابت کرد و بدیوان رسائل راه یافت و در صروف دهر نشیب و فراز بسیار دید و در سفر و حضر بعجایب روزگار آشنا گشت و جنبهٔ ادب او بر فقاهت بچربید و بعربیت و شعر مشهور گشت و دیوان شعر او مجلدی بزرگ است و کتاب دمیةُالقصر و عصرة اهل العصر تصنیف کرد و آن ذیل یتیمهٔ ثعالبی است در ترجمهٔ حال عده ای کثیر از ادبا و شعرا و جز آن. و ابوالحسن علی بن زید البیهقی را بر کتاب او ذیلی است مسمی به وشاح الدمیه و او در مجلس اُنسی به سال ۴۶۷ هَ. ق. در باخرز کشته شد و خونش هدر و پایمال گشت.
• درگاه نیشابور
• دیوان قصایدش

علی بن حسن باخرزیعلی بن حسن باخرزیعلی بن حسن باخرزیعلی بن حسن باخرزیعلی بن حسن باخرزیعلی بن حسن باخرزی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/علی_بن_حسن_باخرزی

بپرس