ابوالحسن، علی بن جَبَلة بن عبدالله انباری شهرت یافته بهالعَکَوَّک ( به معنای: چاقِ کوتاه قد، گویند از سوی اصمعی این لقب به او داده شده ) ( ۷۷۶–۸۲۸م ) شاعر نابینای عراقی در نیمهٔ دوم سدهٔ دوم هجری و اوایل سوم بود. او در محافل ادبی می رفت و کم کم در ادبیات و شعرگویی سرآمد شد. او به مدح ابودلف عجلی و حمید بن عبدالحمید طوسی پرداخت و در این مبالغه نمود؛ مأمون از او در خشم شد و مدایحش را خروج از ایمان صحیح دانست. گویند مأمون دستور قتلش را داد. اما بیشتر برآنند که العَکَوک تا پایان عمر مخفی شد. او را شاعری لطیف المعانی و فصیح الالفاظ داسنته اند. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: علی بن جبله العکوک