علی بن باقر دیوانه اصفهانی

[ویکی فقه] علی بن باقر دیوانه اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است.
علی اصفهانی متخلّص به «دیوانه» فرزند استاد باقر، شاعر ادیب معاصر در سال ۱۲۷۲ش در اصفهان متولّد گردیده و در آغاز نوجوانی به نانوایی مشغول شد. در جوانی خواندن و نوشتن آموخت و در همان سال ها به سرودن شعر پرداخت. این شعر از اوست: "شمع فراق، جامه هستی ز کف بسوخت ••• این سوز جانگداز، ز پروانه آرزوست""چون مرغ خسته دل، به کناری گرفته جای••• کز دست دوست طعمه بر او دانه آرزوست".بسیاری از اشعارش مدایح و مراثی چهارده معصوم (علیهم السّلام) است. وی در ماه رمضان ۱۴۰۷ق مطابق با ۵ اردیبهشت ۱۳۶۶ش وفات یافته و در قطعه ۹ قبرستان جدید اصفهان (باغ رضوان) مدفون شد.
آثار و الیفات
این کتاب ها از اشعار او به چاپ سیده است: ۱. «دیوان دیوانه اصفهانی» در سال ۱۳۱۸ش؛۲. «نوبهار دیوانه» در سال ۱۳۴۶ش؛۳. «بوستان غم انگیز کربلا» در سال ۱۳۵۰ش؛۴. «گلشن راز».
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۹۸-۱۹۹.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۹۸-۱۹۹.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، مزارات اصفهان، ص۱۳۰.۳. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۳۳۵.
...