علی بن احمد بوشنجی

[ویکی فقه] بوشَنجی، ابوالحسن علی بن احمد، از صوفیان و جوانمردان خراسان در نیمه اول قرن چهارم، از مردم بوشنج از توابع هرات می باشد.
وی را نباید با ابوالحسن عبدالرحمان بن محمد بن مظفر داودی بوشنجی (متوفی ۴۶۷) که فقیه بوده و در بوشنج درگذشته است، اشتباه کرد. از تاریخ تولد او اطلاع دقیقی نداریم ولی از آن جا که گفته اند در جوانی، ابوعثمان حیری (متوفی ۲۹۸) را دیده است. ، باید در اواسط نیمه دوم قرن سوم متولد شده باشد. به سال ۲۹۷ به نیشابور رفت.
اساتید بوشنجی
در آن جا روزگاری چند مرید ابوعثمان حیری بود. پس از فوت ابوعثمان به بغداد رفت و در زمره مریدان ابومحمد جُریری (متوفی ۳۱۲ یا ۳۱۴) و ابن عطا (متوفی ۳۰۹) در آمد و با ابوبکر شبلی (متوفی ۳۳۴) مصاحبت داشت. سپس به دمشق رفت و در آن جا مرید ابوعمرو دمشقی (متوفی ۳۲۰) و طاهر مقدسی شد. پس از آن، به بوشنج بازگشت. گفته اند که در آن جا زندیقش خواندند.
محل سکونت بوشنجی
در ۳۴۰ به نیشابور رفت و تا پایان عمر در همان جا سکونت گزید. در نیشابور برای او دارالتصوفی بنا کردند و شاگردان و مریدان بسیاری یافت. از داستانهایی که درباره او نقل می کنند چنین برمی آید که از مشایخ مشهور نیشابور به شمار می آمده است.
وفات ومحل دفن بوشنجی
...