علی اکبر تجویدی

علی اکبر تجویدی (تهران 1305- پاریس 20 خرداد 1396ش)
مترجم، پژوهشگر تاریخ هنر ایران، باستان شناس و نقاش ایرانی. فرزند هادی خان تجویدی، از شاگردان کمال الملک، و از هنرآموختگان مدرسه ­ی صنایع مستظرفه بود. بیش ترمقالات علی اکبر تجویدی در حوزه های تاریخ هنر، هنرهای سنتی، معماری و باستان شناسی در دو دهه­ ی ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ در مجله­ ی هنر و مردم انتشار یافته است. دبیری دومین بی ینال تهران در سال ۱۳۳۹و نیز معرفی هنرمندان ایرانی به نمایشگاه های بین المللی هنر پاریس در دهه­ ی ۱۳۵۰، از جمله فعالیت های دیگر او است.
همکاری در انتشار کتاب پنجمین کنگره ی جهانی باستان شناسی و هنر ایران در سال ۱۳۴۷ از فعالیت های مهم تجویدی در پژوهش هنر و باستان شناسی ایران است. او همچنین یکی از آغازگران پژوهش های جدی نظری در تاریخ نقاشی ایرانی است. پژوهش ها و تأملات او در این زمینهدر کتابی با عنوان نقاشی ایرانی از کهن ترین روزگار تا دوران صفوی(۱۳۵۲) منتشر شده است. این کتاب، نخستین کتاب تخصصی دربارۀ نقاشی ایرانی است که به صورت تاریخی، از نقاشی غارهای لرستان و ادوار متعدد تا دوره­ ی صفوی را همراه با نمونه های تصویری بررسی می ­کند.
تجویدی به خاطر زندگی طولانی مدت در فرانسه و تسلطبر زبان فرانسه، در ترجمه و انتشار چند کتاب نقش مهم و تأثیرگذاری داشته است. از جمله، انتشار این دو کتاب:هنر مدرن ایران(۱۹۶۷) وبرگزیدۀ اشعار حافظ (۱۹۸۹). او پس از انقلاب اسلامی ایران، مصدر خدمات فرهنگی بسیاری بوده است؛ از جمله تدریس در مقطع کارشناسی ارشد هنر، به دعوت دانشگاه هنر تهران (1370- 1375). آخرین سال های عمر علی اکبر تجویدی در بیماری و خانه نشینی در شهر پاریس سپری شد. پیکر علی اکبر تجویدی، بنا بر وصیتش، بعد از مرگ به ایران منتقل و در قطعه­ ی هنرمندان بهشت زهرا دفن شد. علی و محمد تجویدی (به ترتیب: آهنگساز و نوازنده) برادران او بوده اند.
منابع:
http://yon.ir/hPGiB http://yon.ir/LCv1N http://yon.ir/p2B62