علودانی ( علودینی، علاءالدینی ) مجموعه ای از هزاره های غزنی است که از بازماندگان و بستگان سلطان حسین علاءالدین غوری مشهور به ( علاءالدین جهانسوز ) است که بعد از فتح غزنی در نزدیک شهر غزنی ساکن شدند. اکنون دره ای تقریباً در ۳۰ کیلومتری غرب شهر غزنی به نام علودانی یا علاءالدینی وجود دارد که از لحاظ اداری مربوط به ولسوالی ناور به شمار می آید. [ ۱] [ ۲] در علودانی تعداد ۱۰ باب مدرسه برای دروس ابتدایی و ۳ مدرسه هم به عنوان لیسه و متوسطه فعال است. [ ۳] حدود ۳۵٪ از مردم سواد کافی برای خواندن و نوشتن دارند. ( این آمار به سرعت در حال افزایش است ) [ ۴] مردم علودانی به تعداد بیش از ۲۰۰۰ دانشجو هم در دانشگاه های سراسر کشور و خارج از کشور ( بیشترایران و هند وایالات متحده و استرالیا ) دارند که در رشته های مختلف تحصیل می کنند. حدود ۴۵٪ از مردم این قوم در نقاط دیگر افغانستان ویا خارج از افغانستان ( ایران، پاکستان و… ) مهاجرت کرده است.
منطقه علودانی دارای آب و هوای نیمه خشک و در زمستان ها بسیار سرد است. در گرم ترین روزهای تابستان دمای هوا در این منطقه به ۲۷ درجه بالای صفر و در سردترین روزهای زمستان گاهی ممکن است به ۱۰ درجه زیر صفر برسد. [ ۵] [ ۶]
منطقه علودانی به دلیل کوهستانی بودنش بسیار برف گیر است ( بخصوص قسمت هایی که شامل دشت ناهور می شود ) . در این منطقه، بارندگی از نیمه ماه دوم فصل خزان ( ماه عقرب ) به صورت برف و باران آغاز می گردد. ( شیب برف و باران از غرب به سمت شرق است ) در این منطقه از فصل بهار تا آخر تابستان دو رود به نام های:رود غجورگ و رود سرقول جریان دارد. سرچشمه رود غجورگ که از دره شیملتو عبور می کند، از غجورک هوته و سرچشمه رود سرقول که از دره علودانی و سوخته عبور می کند، سرقول شاغنه می باشد. بیشترین آب رودخانه غجورک از سرچشمه گرم بلاق است که از کزک با رود غجورک یک جا می شود. بلندترین نقطه علودانی را که سلسله کوه های قجیر تشکیل می دهد که بیش ۳۰۰۰ متر از سطح در یا ارتفاع دارد. سلسله کوه های قجیر به سمت شمال دره شیملتو و جنوب دره قرناله امتداد دارد. [ ۷]
بیشتر مردم علودانی از طریق شغل کشاورزی و دامپروری امرار معاش می کنند. [ ۸] در گذشته حبوبات مثل گندم و جو بیشترین محصول کشاورزی منطقه را تشکیل می داد ولی اکنون ( ۱۳۸۵–۹۳ ه. ش ) این روش تغیر کرده و محصولات دیگر مثل:لوبیا - نخود - جواری ( ذرت ) - کچالو ( سیب زمینی ) - سبزیجات ( تره، گشنیز، تربچه، نعنا، هویج، و… ) - پیاز - سیر - بادمجان - گوجه - و… نیز توسط مردم زرع می گردد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنطقه علودانی دارای آب و هوای نیمه خشک و در زمستان ها بسیار سرد است. در گرم ترین روزهای تابستان دمای هوا در این منطقه به ۲۷ درجه بالای صفر و در سردترین روزهای زمستان گاهی ممکن است به ۱۰ درجه زیر صفر برسد. [ ۵] [ ۶]
منطقه علودانی به دلیل کوهستانی بودنش بسیار برف گیر است ( بخصوص قسمت هایی که شامل دشت ناهور می شود ) . در این منطقه، بارندگی از نیمه ماه دوم فصل خزان ( ماه عقرب ) به صورت برف و باران آغاز می گردد. ( شیب برف و باران از غرب به سمت شرق است ) در این منطقه از فصل بهار تا آخر تابستان دو رود به نام های:رود غجورگ و رود سرقول جریان دارد. سرچشمه رود غجورگ که از دره شیملتو عبور می کند، از غجورک هوته و سرچشمه رود سرقول که از دره علودانی و سوخته عبور می کند، سرقول شاغنه می باشد. بیشترین آب رودخانه غجورک از سرچشمه گرم بلاق است که از کزک با رود غجورک یک جا می شود. بلندترین نقطه علودانی را که سلسله کوه های قجیر تشکیل می دهد که بیش ۳۰۰۰ متر از سطح در یا ارتفاع دارد. سلسله کوه های قجیر به سمت شمال دره شیملتو و جنوب دره قرناله امتداد دارد. [ ۷]
بیشتر مردم علودانی از طریق شغل کشاورزی و دامپروری امرار معاش می کنند. [ ۸] در گذشته حبوبات مثل گندم و جو بیشترین محصول کشاورزی منطقه را تشکیل می داد ولی اکنون ( ۱۳۸۵–۹۳ ه. ش ) این روش تغیر کرده و محصولات دیگر مثل:لوبیا - نخود - جواری ( ذرت ) - کچالو ( سیب زمینی ) - سبزیجات ( تره، گشنیز، تربچه، نعنا، هویج، و… ) - پیاز - سیر - بادمجان - گوجه - و… نیز توسط مردم زرع می گردد.
wiki: علودانی