علایم مجاز

[ویکی فقه] ابزار عرفی شناخت استعمالات مجازی از حقیقی را علایم مجاز گویند.
علایم مجاز، مقابل علایم حقیقت، و به معنای نشانه ها و شیوه های عرفی است که عرف به کمک آنها، نوع استعمال یک لفظ در معنا را از لحاظ مجاز بودن یا نبودن، مشخص می کند؛ به بیان دیگر، گاهی انسان شک می کند که یک لفظ در معنای خاصی، به صورت مجازی به کار رفته یا نه، که در این گونه موارد، نشانه هایی وجود دارد که به کمک آنها، معنای مجاز تمییز داده می شود و به آنها علایم مجاز می گویند.
راه های شناخت مجاز از حقیقت
علمای اصول برای تشخیص معنای مجازی، راه ها و نشانه های متعددی ذکر کرده اند که برخی از آنها عبارت است از: ۱. تبادر معنای دیگر؛ ۲. صحت سلب؛ ۳. عدم اطراد؛ ۴. عدم صحت استثنا.