علامه محمد صالح حائری

[ویکی اهل البیت] منبع: تلخیص از کتاب گلشن ابرار، جلد 4، صفحه 462
نویسنده: ناصر حائری بیدهندی
در 28 رجب سال (1298 ه.ق) در شهر مقدس و مذهبی کربلای معلا در خانه پاک و بی آلایش فقیهی اندیشمند، فرزندی بس بابرکت و مسعود دیده به جهان گشود که بعدها خدمات گرانقدری به فرهنگ اسلام و مسلمانان تقدیم کرد. پدر بزرگوارش این نوزاد مبارک را «محمد صالح» نام گذاشت.
علامه حائری از خاندان اهل علم و دانش و تقوا و معرفت برخاسته است. جد اعلای ایشان مرحوم آیت الله آقا شیخ معین الدین قاسمی علامه مازندرانی از فقیهان معروف عصر خود و از دست پروردگان علامه مجلسی بوده است. جد دیگرش فقیه فرزانه آیت الله محمدحسن قاسمی بارفروشی رحمه الله است.
پدر بزرگوارش، آیت الله حاج میرزا فضل الله علامه حائری از فقیهان عصر خویش است و نه تنها پدر جسمانی محمد صالح، که مربی روحانی او نیز به حساب می آید. مادر مکرمه اش دختر شادروان آیت الله حاج ملا محمدیوسف استرآبادی (صاحب کتاب صیغ العقود و کتاب های رضاع، لقطه، قضا و شهادات) و از زنان پاکدامن و نمونه عصر خویش بوده است.
محمد صالح در چنین خاندانی و در دامن پدری بزرگوار و مادری پاک سرشت و در محیطی پر از معنویت و صفا دوران کودکی را به پایان رساند.
علامه سمنانی برادری با فرهنگ و فرهیخته به نام آیت الله شیخ علی علامه (متوفای 1392 ه.ق) (صاحب کتاب حجه البالغه) داشت که سال ها از محضر او کسب فیض کرد. او نیز فرزندی دانشمند به نام علامه جلال الدین حائری مازندرانی (متوفای 1357 ه.ش) داشته که آثاری از خود به یادگار گذاشته است. محمدصالح از همان آغاز کودکی به فراگیری دانش رغبت فراوان داشت و دارای نبوغ فکری و حافظه ای نیرومند بود. علم اندوزی را در کربلا نزد برادران خود به نام های مولا علی معروف به «سیبویه» و مولا عباس معروف به «اخفش» آغاز نمود.