عصبیت

[ویکی فقه] عصبیّت در دو معنا بکار رفته است. ۱. جانبداری؛ ۲. دشمنی شدید.
از آن به مناسبت در باب امر به معروف و نهی از منکر و شهادات سخن گفته اند.
معنای لغوی
عصبیّت عبارت است از طرفداری و هواخواهی یا دشمنی شدید نسبت به شخص، گروه و یا امری.
نهی از تعصب در روایات
در روایات بسیاری از تعصب ورزیدن نهی شده است. در حدیثی از امام صادق علیه السّلام آمده است: «کسی که تعصب بورزد یا دیگری به نفع او تعصب ورزد (و او نیز بدان خشنود باشد) ریسمان ایمان از گردنش گشوده (و از قلمرو ایمان خارج) می شود». از این رو، عصبیّت حرام است.
مقصود از عصبیّت حرام
...