عزیمت

[ویکی فقه] عزیمت در معانی مختلف به کار می رود : مقابل رخصت، سوره دارای سجده واجب ( عزائم )، کلماتی که با آنها ارواح خبیث را از بدن فرد گرفتار خارج می کنند و ایجاد کارهای خارق العاده به کمک ارواح بسیط (سحر) .
عزیمت به معنای نخست مقابل رخصت قرار دارد و در لغت به معنای قصد مؤکّد آمده است؛ لیکن در اصطلاح عبارت است از الزام شرعی به انجام دادن کاری یا ترک آن.بنابر این، در موارد رخصت، عمل به مقتضای رخصت الزامی ندارد و ترک آن جایز است؛ لیکن در موارد عزیمت، عمل به مقتضای عزیمت واجب، و ترک آن ممنوع است.
نفی ضرر و حرج
برخی گفته اند: نفی حرج در شریعت از باب رخصت و نفی ضرر از باب عزیمت است؛ بدین معنا که تکلیفی که به سبب حرجی بودن از مکلّف برداشته می شود، مشروعیتش باقی است؛ از این رو، در صورتی که مکلف با تحمل مشقت تکلیف حرجی را به جا آورد، جایز و صحیح است؛ لیکن تکلیفی که بر اثر زیان بار بودن برداشته شده، مشروعیت آن نیز برداشته می شود.از این رو، چنانچه مکلف با تحمل زیان ، آن را انجام دهد، عمل انجام گرفته صحیح و کافی نخواهد بود، مانند روزه که اگر برای مکلف زیان داشته باشد، گرفتن آن صحیح نیست و اگر با وجود ضرر روزه بگیرد، قضای آن واجب است؛ اما اگر مشقت داشته باشد و نه ضرر، روزه اش صحیح است.
حکم وضعی
بنابر دیدگاه برخی، عزیمت از احکام وضعی است.

عَزیمت
رجوع شود به:رخصت (فقه)