[ویکی شیعه] عَریضه نویسی به معنای نوشتن حاجت است که مخاطب آن می تواند خداوند یا یکی از معصومان باشد. این نوشته ها را معمولاً در کنار مزار معصومان یا آب روان یا چاه می اندازند. مضمون این کار نوعی دعا و توسل است ولی روایات مربوط به آن سند معتبری ندارند. برخی عالمان دینی این شیوه توسل را قبول داشته و به آن عمل کرده اند و در مقابل، برخی نیز آن را عامل سست نشان دادن باورهای شیعه دانسته اند.
عَریضَه مؤنث «عَریض» به معنای «بیان خواسته» است و در اصطلاح رایج، برای عرض حال و درخواستنامه از طرف فرد کوچک تر به بزرگ تر به کار می رود.
ماهیت عریضه نوعی توسل و دعا است که در آن به جای به زبان آوردن خواسته ها، آنها را در نامه ای نوشته و به طور نمادین در جوار قبر امام(ع) یا در آب یا چاه می اندازند، بدون اینکه امام نیاز به باز کردن و خواندن آن نامه داشته باشد. این کار به دلیل اینکه شامل نوعی عرض حاجت و نگاشتن آن است به «عریضه نویسی» مشهور شده است. علامه مجلسی نمونه هایی از عریضه ها را در کنار سایر توسلات در بحار الانوار آورده است.
عَریضَه مؤنث «عَریض» به معنای «بیان خواسته» است و در اصطلاح رایج، برای عرض حال و درخواستنامه از طرف فرد کوچک تر به بزرگ تر به کار می رود.
ماهیت عریضه نوعی توسل و دعا است که در آن به جای به زبان آوردن خواسته ها، آنها را در نامه ای نوشته و به طور نمادین در جوار قبر امام(ع) یا در آب یا چاه می اندازند، بدون اینکه امام نیاز به باز کردن و خواندن آن نامه داشته باشد. این کار به دلیل اینکه شامل نوعی عرض حاجت و نگاشتن آن است به «عریضه نویسی» مشهور شده است. علامه مجلسی نمونه هایی از عریضه ها را در کنار سایر توسلات در بحار الانوار آورده است.
wikishia: عریضه نویسی