عرفان اوشو

[ویکی فقه] عرفان اشو و مکتب او یک فرقه نوپدید معنویت گرایی است که منشاء وحیانی ندارد و علی الظاهر با خدا و حیات پس از مرگ نیز چالشی ندارد. اما دقت در بررسی تعالیم و آموزه های اوشو، ما را به این نتیجه می رساند که او و عرفانی که به جهانیان عرضه داشته، کاملا با اسلام و ادیان آسمانی تضاد دارد.
اشو در ۱۱ دسامبر ۱۹۳۱ میلادی در روستای کوچک و دورافتاده «کوچ وادا» در ایالت «مادهیا پرادش» به دنیا آمد. از آغاز کودکی بیشتر تحت تأثیر پدربزرگ و مادربزرگ مادری خود بود. وی علاقه وافری نسبت به آنان داشت. در سن هفت سالگی پدربزرگ مادری اش را از دست داد و به گفته خودش این واقعه تأثیر عمیقی بر زندگی درونی او گذاشت و پنجره ای برای ایجاد اراده ای در جهت کشف حقایق عرفانی او شد.
تحصیل و تدریس
وی تحصیلات مقدماتی را در هند گذراند سپس به دانشگاه سائوگر وارد شد و در سال ۱۹۵۳ میلادی تحصیل در رشته فلسفه را به پایان رسانید و حدود نه سال در دانشگاه جبال پور به تدریس آن مشغول شد. اشو در دوران تدریس به اقصی نقاط هند سفر کرد و علاوه بر بررسی تمام آداب و رسوم مذهبی اقوام هندی به ایراد سخنرانی هایی درباره عقاید عرفانی و مراقبه های خویش پرداخت. او بیش از ۳۵ سال به تعلیم آموزه های خود ادامه داد و توانست طرفداران و شاگردان فراوانی را در هندوستان به دور خود جمع کند.
مهاجرت به آمریکا
اشو به سال ۱۹۷۴ میلادی مرکزی را با عنوان «مجمع بین المللی مراقبه» در هندوستان پایه گذاری کرد و بعد از چند سال به امریکا مهاجرت کرد و مریدان زیادی را گرد خود آورد و به شکل گسترده ای به آموزش عقاید خود پرداخت. در نهایت اشو به سال ۱۹۹۰ میلادی رخت از جهان بربست. وی چهار سال بعد یعنی در سال ۱۹۹۰ در ۱۹ ژانویه براثر زهری که هنگام بازگشت به هند به وی خورانده بودند کشته شد. زهر چنان بود که بعد از گذشت مدت طولانی علائم خود را در بدن وی نمایان ساخت و به تدریج او را از پای درآورد. گمان می رود که در زندان ایالت اوکلاهاما، یک منبع قدرت متوسط تشعشع رادیواکتیو را در تشک خواب او پنهان کرده بودند. تا ناتوانی های عقلانی، قابلیت های گفتاری و سیستم دفاعی بدنش را نابود کنند.
مرگ
...