[ویکی فقه] عادیان نه تنها در برابر آخرین اتمام حجت های هود (علیه السلام) تمکین ننمودند، بلکه با وقاهت تمام سخن گفتند که هر نوع امیدی از هدایت آن روح های فرو رفته در غرور و پلیدی ناامید می شد، آنها گفتند: «پس اگر راست می گویی آن چه را (از بلا و عذاب الهی) به ما وعده می دهی بیاور». هنگامی که سخن به اینجا رسید و آخرین حرف خود را که نشانه امتناع کامل از قبول دعوت هود بود زدند و او به کلی از هدایت آنان مأیوس شد، به آنها گفت: اکنون که چنین است، بدانید عذاب و کیفر و خشم خدا بر شما مسلماً واقع خواهد شد.
عذاب سختی که خداوند بر قوم عاد فرستاد و آنها را به هلاکت رسانید، در آیات متعدد قرآن اشاره شده است. که از همه آنها چنین بر می آید که عذاب آنها بسیار سخت و وحشتناک بوده است. در سوره حاقه آیه ۶ به بعد چنین آمده: «خداوند تند بادی طغیانگر و سرد و پر صدا را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیان کن بر قوم عاد مسلّط کرد، آن قوم یاغی هم چون تنه های پوسیده و نخل های تو خالی، در میان آن تند باد کوبنده بر زمین افتادند و به هلاکت رسیدند، و همه آنها نابود شدند.»
ماجرای هلاکت قوم عاد
در بعضی از تفاسیر چنین آمده است: سرزمین قوم عاد، بسیار پر درخت و خرم و حاصل خیز بود، وقتی که از دعوت حضرت هود (علیه السلام) سرپیچی کردند، خداوند باران رحمتش را به مدت هفت سال از آنها باز داشت. خشک سالی و قحطی، همه جا را فرا گرفت. هوا خشک و گرم و خفه کننده شده بود.حضرت هود (علیه السلام) به آنها فرمود: «توبه و استغفار کنید، تا خداوند باران رحمتش را به سوی شما بفرستد.» ولی آنها بر عناد و سرکشی خود افزودند و دعوت آن حضرت را به مسخره گرفتند. خداوند به هود (علیه السلام) وحی کرد که فلان وقت عذاب دردناکی به صورت باد تند و کوبنده بر آنها می فرستم.آن وقت فرا رسید، وقتی ملت گنه کار عاد به آسمان نگریستند ابری را دیدند که به سوی سرزمین آنها حرکت می کند، تصور کردند که ابر نشانه باران است، از این رو شادمان شدند، و گفتند: «این ابری است باران زا که به سوی درّه ها و آبگیرهایمان رو می آورد.» به استقبال آن شتافتند، و در کنار درّه ها و سیل گیرها آمدند تا منظره نزول باران پر برکت را بنگرند و روحی تازه کنند. ولی به زودی به آنها گفته شد؛ این ابر باران زا نیست، این همان عذاب وحشتناکی است که برای آمدنش شتاب می کردید، این تند باد شدیدی است که حامل عذاب دردناکی خواهد بود. طولی نکشید که آن با تند و ویران گر فرا رسید، و اموال و چهار پایان و خود آنها را نابود کرد.
← لحظه نزول عذاب الهی
چنان که در قرآن، آیه ۵۸ سوره هود آمده، خداوند می فرماید: «و هنگامی که فرمان عذاب ما فرا رسید، هود و کسانی را که به او ایمان آورده بودند، به رحمت خود نجات دادیم، و آنها را را از عذاب شدید رهایی بخشیدیم.» مطابق پاره ای از روایات، هود و اطرافیانش، بعد از هلاکت قوم، به سرزمین حضرموت کوچ نموده، و تا آخر عمر در آن جا زیستند.
سروده ای از مولانا
...
عذاب سختی که خداوند بر قوم عاد فرستاد و آنها را به هلاکت رسانید، در آیات متعدد قرآن اشاره شده است. که از همه آنها چنین بر می آید که عذاب آنها بسیار سخت و وحشتناک بوده است. در سوره حاقه آیه ۶ به بعد چنین آمده: «خداوند تند بادی طغیانگر و سرد و پر صدا را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیان کن بر قوم عاد مسلّط کرد، آن قوم یاغی هم چون تنه های پوسیده و نخل های تو خالی، در میان آن تند باد کوبنده بر زمین افتادند و به هلاکت رسیدند، و همه آنها نابود شدند.»
ماجرای هلاکت قوم عاد
در بعضی از تفاسیر چنین آمده است: سرزمین قوم عاد، بسیار پر درخت و خرم و حاصل خیز بود، وقتی که از دعوت حضرت هود (علیه السلام) سرپیچی کردند، خداوند باران رحمتش را به مدت هفت سال از آنها باز داشت. خشک سالی و قحطی، همه جا را فرا گرفت. هوا خشک و گرم و خفه کننده شده بود.حضرت هود (علیه السلام) به آنها فرمود: «توبه و استغفار کنید، تا خداوند باران رحمتش را به سوی شما بفرستد.» ولی آنها بر عناد و سرکشی خود افزودند و دعوت آن حضرت را به مسخره گرفتند. خداوند به هود (علیه السلام) وحی کرد که فلان وقت عذاب دردناکی به صورت باد تند و کوبنده بر آنها می فرستم.آن وقت فرا رسید، وقتی ملت گنه کار عاد به آسمان نگریستند ابری را دیدند که به سوی سرزمین آنها حرکت می کند، تصور کردند که ابر نشانه باران است، از این رو شادمان شدند، و گفتند: «این ابری است باران زا که به سوی درّه ها و آبگیرهایمان رو می آورد.» به استقبال آن شتافتند، و در کنار درّه ها و سیل گیرها آمدند تا منظره نزول باران پر برکت را بنگرند و روحی تازه کنند. ولی به زودی به آنها گفته شد؛ این ابر باران زا نیست، این همان عذاب وحشتناکی است که برای آمدنش شتاب می کردید، این تند باد شدیدی است که حامل عذاب دردناکی خواهد بود. طولی نکشید که آن با تند و ویران گر فرا رسید، و اموال و چهار پایان و خود آنها را نابود کرد.
← لحظه نزول عذاب الهی
چنان که در قرآن، آیه ۵۸ سوره هود آمده، خداوند می فرماید: «و هنگامی که فرمان عذاب ما فرا رسید، هود و کسانی را که به او ایمان آورده بودند، به رحمت خود نجات دادیم، و آنها را را از عذاب شدید رهایی بخشیدیم.» مطابق پاره ای از روایات، هود و اطرافیانش، بعد از هلاکت قوم، به سرزمین حضرموت کوچ نموده، و تا آخر عمر در آن جا زیستند.
سروده ای از مولانا
...
wikifeqh: عذاب_قوم_عاد