عدل مصطفی

دانشنامه آزاد فارسی

عدل ، مصطفی (تبریز ۱۲۶۱ـ۱۳۲۸ش)
عدل ، مصطفی
از دولتمردان و رجال سیاسی ایران در دورۀ قاجار و پهلوی. عدل فرزند حاج ابراهیم خلیل (منصورالسلطنه ) بود که پس از تحصیلات مقدماتی، عازم مصر و سپس فرانسه شد. در ۱۲۸۲ش به استخدام وزارت امورخارجه درآمد و در ۱۲۸۶ش به وزارت عدلیه انتقال یافت . در این زمان ، کتاب حقوق اساسی را نوشت و از آن پس استاد مدرسۀ علوم سیاسی شد. در دولت سیدضیاءالدین طباطبایی، به کفالت وزارت عدلیه منصوب (۱۲۹۹ش ) و سپس به وزارت امورخارجه منتقل شد. در ۱۳۱۴ش وزیرمختار ایران در ژنو و نیز نمایندۀ دائمی ایران در جامعۀ ملل شد و به هنگام بازگشت به ایران (۱۳۱۶ش ) چندی عهده دار کفالت وزارت امورخارجه بود. در ۱۳۱۷ش وزیرمختار ایران در ایتالیا شد. در ۱۳۲۰ش در دولت محمدعلی فروغی و پس از آن در دولت علی سهیلی، به وزارت فرهنگ رسید و به هنگام نخست وزیری دوم سهیلی (۱۳۲۲ش ) و محمد ساعد، وزیر مشاور آنان بود. در ۱۳۲۳ش با تشکیل کابینۀ مرتضی قلی بیات وزیر دادگستری و در کابینه های اول ابراهیم حکیمی و محسن صدر نیز وزیر مشاور بود. مصطفی عدل در ۱۳۲۶ش به هنگام نخست وزیری احمد قوام نخست وزیر دادگستری و سپس وزیر مشاور گردید. وی در کابینه های هژیر و ساعد نیز در همین سِمت باقی بود و سرانجام براثر بیماری سرطان درگذشت .

پیشنهاد کاربران

بپرس