عجایب هفت گانه

برای ساخت اهرام، تعدادی شیب راهه آجر فرش احداث گردید و تخته سنگ های آهکی را که از معادن آن سوی نیل با قایق به آنجا منتقل می شدند، به احتمال با استفاده از غلطک های چوبی ( در آن زمان هنوز چرخ اختراع نشده بود ) روی این شیب راهه ها به بالا منتقل می کردند.
در جلوی هر هرم، معبد کوچکی قرار داشت که با گذرگاهی سنگفرش به معبدی دیگر که در دره نیل، در حاشیه ی مزارع واقع بود، می پیوست. ورود به معبد واقع در درّه از طریق مجرایی از رود نیل ممکن بود و هنگام جاری شدن سیل، با قایق به آنجا رفت و آمد می کردند.
در دو سوی اهرام، هرم هایی کوچک با طرحی منظّم و دقیق وجود داشت که ویژه ی اعضای خاندان سلطنتی بود و تعدادی مصطبه نیز به مقام های بلندپایه ی درباری اختصاص داشت. جهت هرم های سه گانه، شمالی ـ جنوبی است؛ هرم های خوفو و خفرع نیز بر روی محوری مایل در امتداد یکدیگر ساخته شده اند.
در مورد استفاده از فرم های هرمی شکل، «هلن گاردنر» در کتاب «هنر در گذر زمان» چنین نگاشته است:
«. . . وقتی پادشاهان سلسله ی سوم، اقامتگاه دایمی خود را به ممفیس انتقال دادند، تحت تأثیر هلیوپلیس بود، قرار گرفتند. این شهر، مرکز کیش نیرومند «رع» ـ خدای آفتاب ـ بود که بتش به صورت یک سنگ هرمی شکل به نام «بن بن» ساخته شده بود. در دوران سلسله ی چهارم، فراعنه ی مصر، خود را فرزندان «رع» نامیدند و به همین علّت از آن پس کوشیدند او را بر روی زمین مجسّم کنند. بنابراین، فراعنه ی دیگر، فاصله یی با انتقال از اعتقاد به مجرد روح و قدرت رع در سنگ هرمی شکل «بن بن» تا اعتقاد به نگهداری از روح و جسم خداگونه ی خودشان به همان طریق مشابه در درون مقبره های هرمی شکل نداشتند. »
1ـ هرم خوفو :
خوفو ( خئوپس ) ، دومین پادشاه سلسله ی چهارم بود که از حدود سال 2551 پیش از میلاد به مدّت نزدیک به ربع قرن بر مصر حکومت نمود. وی مجموعه ی «گیزا» را در چهل کیلومتری شمال داشور، نزدیک قاهره ی مدرن و شهر تاریخی و کهن ممفیس، پایه گذاری کرد. این مجموعه دارای پنج عنصر اصلی است: اهرام خوفو، خفرع و منکورع، تندیس ابوالهول و معبد درّه یی هرم خفرع. از اهرام سه گانه چـیزه، هرم خـوفو، کهن ترین و بزرگ ترین است و تاریخ ساخت آن به حدود سال 2570 پیش از میلاد باز می گردد. این بنای یادمانی سنگی بسیار عظیم، به «هرمی که مکان طلوع و غروب خورشید است»، شهرت داشت.
به استثنای اتاقک تدفین، توده ی غول پیکری از بنایی با سنگ آهک یا کوهی از سنگ است که مطابق همان اصول ساختمانی هرم پلّه دار پادشاه زوسر در سقاره ساخته گردیده. لازم به ذکر است که تمامی سنگ های به کار رفته در ساخت اهرام، بدون ملات در کنار یکدیگر کار گذاشته شده اند.
زاویه ی شیب پهلوهای هرم خوفو 54 درجه و 54 دقیقه است که ضابطه یی برای ساخت هرم های بعدی در مصر شد. طول ضلع هر قاعده این هرم 364/230 متر، طول هر یال 217متر، بلندای اصلی آن حدود 75/145 متر و ارتفاع کنونی آن حدود 18/137 متر است و قاعده ی هرم 37/5 هکتار زمین را فرا گرفته است. در ساخت این بنای عظیم نزدیک 000/300/2 قطعه سنگ در 210 ردیف سنگ چین به کار رفته که هریک وزنی بین 2 تا 15 تُن داشته اند ( وزن متوسّط سنگ ها 5/2 تن می باشد ) . در برخی منابع که در رابطه با ویژگی های منحصر بفرد این بنای عظیم منتشر گردیده، جرم هرم خئوپس را برابر یکصد میلیونیوم کره ی زمین تخمین زده اند.
هرم خوفو بزرگترین هرم در بین اهرام مصر است. این بنا که قدیمی ترین و بزرگ ترین بنا در بین عجایب هفتگانه می باشد تنها بنایی است که در حال حاضر وجود دارد . هرم خوفو در 2600 سال قبل از میلاد ساخته شده است. این هرم بلندترین بنای ساخته دست بشر از 4400 سال پیش تا سال 1889 بود؛ زمانی که برج ایفل با ارتفاع 300 متر ساخته شد. محدوده هرم خوفو به اندازه ی 6 قطعه زمین شهری عظیم می باشد . بیشتر سنگ های به کار رفته در این بنا به بزرگی سنگ های عظیمی هستند که به وسیله کامیون حمل می شوند. سطح خارجی زمختی که ما امروزه از این هرم می بینیم مقبره ی فرعونی به نام «خوفو» بوده که درآن زمان پوشیده شده از سنگ های آهک صیقلی و زیبایی بوده است. فرمانروایان بعدی این سنگ های با ارزش را متعاﻗﺒاً برای ساختن بناهای خودشان می دزدیدند. این عمل باعث شد که از ارتفاع هرم 5 درصد کم شود و به ارتفاع فعلی اش که 138 متر است برسد . هرم خوفو دارای سه اتاق دفن اجساد است . اتاق اوّل محلّ دفن شاه، اتاق دوم محلّ دفن ملکه و اتاق سوم که برای رد گم کردن دزدان هرم بوده است.
2ـ هرم خفرع :
خفرع، چهارمین پادشاه سلسله ی چهارم و پسر ( یا برادر؟ ) خوفو بود. وی دومین هرم بزرگ گیزا و تندیس عظیم ابوالهول را احداث نمود که این دو در حدود سال 2530 پیش از میلاد ساخته شدند. خفرع از حدود 2558 پیش از میلاد به مدّت 26 سال بر مصر حکومت کرد.
هرم خفرع که در جنوب غربی هرم بزرگ خوفو واقع گردیده، 5/136 متر ارتفاع دارد ( درحالی که ب . . .