عتت

[ویکی الکتاب] معنی عَتَتْ: سرپیچی کرد
معنی أَتَتْ: آمد
ریشه کلمه:
عتو (۱۰ بار)

«عَتَتْ» از مادّه «عتوّ» (بر وزن غلوّ) به معنای سرپیچی از اطاعت است.
(بضم اول و دوم) تجاوز. نافرمانی. . پیش خود خویش را بزرگ دیده و تجاوز (نافرمانی) کردند تجاور بزرگ. . ارباب لغت گفته‏اند: . بلکه در طغیان و کناره‏گیری از حق پیوسته شدند. عاتی و عاتیه: طاغی و متجاوز. . امّا قوم عاد با بادی بسیار سرد خارج از حدّ هلاک گشتند. * . حمزه و کسانی آن را بکسر عین و دیگران به ضم آن خوانده‏اند و آن در هر دو صورت به معنی فرتوتی و نهایت پیری است در صحاح و اقرب آمده: «عَتَا الشَّیخُ عِتِّیّاً: کَبُرَو وَلَّی» ظبرسی آن را خشک شدن وجود در اثر طول زمان فرموده است. غرض زکرّیا در این کلمه آنست که از پیری بفرتوتی رسیده‏ام و پیریم از حدّ تجاوز کرده امیدی بوجود فرزند در من نمی‏رود. آن در آیه . نافرمانی و طغیان است و به قولی: آن جمع عاتی است.