عتاب نفس

[ویکی فقه] عتاب نفس، ملامت کردن خویشتن؛ از اسلوب بدیعی قرآن را می گویند.
«عتاب نفس» یکی از شیوه های بدیع در قرآن وآن است که کسی نفس خود را مورد خطاب قرار داده و آن را توبیخ ، مذمت و ملامت کند و از اعمال گذشته خود حسرت خورد.
در قرآن
مانند:۱. (ویوم یعض الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا) و روزی است که ستمکار دست های خود را می گزد (و) می گوید ای کاش با پیامبر راهی برمی گرفتم» ؛۲. (ان تقول نفس یا حسرتی علی ما فرطت فی جنب الله…)؛ «تا آنکه(مبادا) کسی بگوید دریغا بر آنچه در حضور خدا کوتاهی ورزیدم».