عبری قرون وسطایی

عبری قرون وسطایی یک زبان ادبی و مذهبی بود که میان سده های ۴ و ۱۹ کاربرد داشت. این زبان معمولاً به عنوان زبان گفتاری به کار گرفته نمی شد، بلکه عمدتاً توسط خاخام ها، دانشمندان و شاعران به صورت نوشتاری استفاده می شد. عبری قرون وسطایی دارای ویژگی های بسیاری بود که آن را از گونه های کهن تر عبری متمایز می کرد. این تفاوت ها در دستور، نحو، ساختار جملات و همچنین طیف گسترده ای از واژگانی نو بود که یا بر پایه گونه های کهن تر بودند یا از زبان های دیگر، به ویژه آرامی، یونانی و لاتین وام گرفته شده بودند. [ ۱]