عبر ناری (ساتراپی هخامنشی). عِبِر - ناری[ پ] نامی اکدی است که در اسناد آشوری و بابلی سده های هشتم تا پنجم پیش از میلاد، برای نامیدن سرزمین های غرب فرات همچون فنیقیه، سوریه، و فلسطین استفاده می شد. ظاهراً این مناطق در سال ۵۳۹ پ. م. و پس از آن که کوروش بزرگ توانست میان رودان را تصرف کرده و از کنترل بابلی ها خارج کند، به کنترل ایرانی ها درآمد. [ ۳] در سال ۵۳۵ پ. م. ، کوروش بزرگ، برخی از مناطق تازه فتح شده امپراتوری بابل نو شامل، منطقه بابل و عبرناری، که جنوب میان رودان، بخش عمده شام و ساحل شرقی مدیترانه را دربرمی گرفت را، به عنوان یک ساتراپی سازمان داد. منطقه باقی مانده شامل، شمال میان رودان، شمال شرقی سوریه امروزی و جنوب شرقی آناتولی نیز، ساتراپی آشورا را تشکیل داد. [ ۴]
ساتراپ عبرناری در شهر بابل سکونت داشت و در عبرناری نیز فرماندارانی وجود داشت، که یکی از آن ها تات تِنای بود که در کتاب مقدس و اسناد خط میخی بابلی نامش ذکر شده است. [ ۵] این ساتراپی واحد حداقل تا سال ۴۸۶ پ. م. دست نخورده باقی ماند، اما در سال ۴۵۰ پ. م. این ساتراپی بزرگ به دو ساتراپی بابیروش و عبرناری تقسیم شد. [ ۶] پایتخت عبرناری نیز شهر صیدا یا دمشق بود. [ ۷] این احتمال که پایتخت ساتراپی دمشق بوده باشد بیشتر است و استرابون نیز دربارهٔ دمشق می گوید که در زمان حکومت پارسیان، دمشق شکوهمندترین شهر شام بوده است. [ ۸]
• اکدی: 𒆳𒂊𒄵𒀀𒇉، آوانگاری: Eber - Nāri ، ت. «فرای رودخانه» — به معنای ناحیهٔ غرب فرات. [ ۹] [ ۱۰]
• آرامی باستان: עבר נהרה، آوانگاری: ʿAvar Naharā، ت. «فرای رودخانه» — به معنای دیگر کرانهٔ فرات. [ ۱۱] [ ۱۲]
• عبری: עבר הנהר ، آوانگاری: ʿĒḇer haNāhār، ت. «فرای رودخانه» — به معنای فرای رودخانه. [ ۱۱] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵]
در سال ۵۳۵ پیش از میلاد، کوروش، بابل و عبر - ناری را به یک ساتراپی تبدیل کرد که شامل تقریباً همهٔ سرزمین حکمرانی نئوبابلی پیشین می شد. از اسناد حقوقی بابلی، ساتراپ های زیر که ظاهراً همگی ایرانیان ساکن بابل هستند، شناخته شده اند: گئوبرو ( ۵۳۵–۵۲۵ پ. م ) ، اوشتانو ( ۵۲۱–۵۱۶ پ. م ) ، خوتَ پسر پَگَکَنَ ( ۴۸۶ پ. م ) . عبر - ناری نیز فرمانداران خود را داشته که تابع ساتراپ استان متحد بود. این سمت در حدود سال های ۵۱۸–۵۲۰ پیش از میلاد متعلق به تَتَنو بوده است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساتراپ عبرناری در شهر بابل سکونت داشت و در عبرناری نیز فرماندارانی وجود داشت، که یکی از آن ها تات تِنای بود که در کتاب مقدس و اسناد خط میخی بابلی نامش ذکر شده است. [ ۵] این ساتراپی واحد حداقل تا سال ۴۸۶ پ. م. دست نخورده باقی ماند، اما در سال ۴۵۰ پ. م. این ساتراپی بزرگ به دو ساتراپی بابیروش و عبرناری تقسیم شد. [ ۶] پایتخت عبرناری نیز شهر صیدا یا دمشق بود. [ ۷] این احتمال که پایتخت ساتراپی دمشق بوده باشد بیشتر است و استرابون نیز دربارهٔ دمشق می گوید که در زمان حکومت پارسیان، دمشق شکوهمندترین شهر شام بوده است. [ ۸]
• اکدی: 𒆳𒂊𒄵𒀀𒇉، آوانگاری: Eber - Nāri ، ت. «فرای رودخانه» — به معنای ناحیهٔ غرب فرات. [ ۹] [ ۱۰]
• آرامی باستان: עבר נהרה، آوانگاری: ʿAvar Naharā، ت. «فرای رودخانه» — به معنای دیگر کرانهٔ فرات. [ ۱۱] [ ۱۲]
• عبری: עבר הנהר ، آوانگاری: ʿĒḇer haNāhār، ت. «فرای رودخانه» — به معنای فرای رودخانه. [ ۱۱] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵]
در سال ۵۳۵ پیش از میلاد، کوروش، بابل و عبر - ناری را به یک ساتراپی تبدیل کرد که شامل تقریباً همهٔ سرزمین حکمرانی نئوبابلی پیشین می شد. از اسناد حقوقی بابلی، ساتراپ های زیر که ظاهراً همگی ایرانیان ساکن بابل هستند، شناخته شده اند: گئوبرو ( ۵۳۵–۵۲۵ پ. م ) ، اوشتانو ( ۵۲۱–۵۱۶ پ. م ) ، خوتَ پسر پَگَکَنَ ( ۴۸۶ پ. م ) . عبر - ناری نیز فرمانداران خود را داشته که تابع ساتراپ استان متحد بود. این سمت در حدود سال های ۵۱۸–۵۲۰ پیش از میلاد متعلق به تَتَنو بوده است. [ ۳]
