[ویکی فقه] عبد الکریم موسوی اردبیلی نویسنده معاصر کتاب دراسات فی القضاء فقه الحدود و التعزیرات و غیره را نگاشته است.
«میرکریم موسوی کریمی»، معروف به سید عبد الکریم موسوی اردبیلی در هشتم بهمن ۱۳۰۴ در شهر اردبیل متولد گردید. پدرش میرعبد الرحیم، روحانی بزرگوار و مادرش زنی پارسا بود. وی در دو سالگی مادرش را از دست داد.
تحصیلات
تحصیلات خود را در دوران کودکی و در مکتب خانه آغاز کرد و در سال ۱۳۱۹ ش، وارد مدرسه علمیه ملا ابراهیم در شهر اردبیل شد. در دورانی که وی وارد مدرسه طلبگی گشت، این مدارس به علت اقدامات رضاشاه رونق چندانی نداشتند؛ مثلا در همان زمان فقط چهار طلبه در آن مدرسه درس حوزوی می خواندند. بعد از اینکه متفقین، خاک ایران را اشغال کردند و رضا شاه برکنار شد، رونق این مدارس بیشتر شد؛ در نتیجه موسوی اردبیلی در همان مدرسه به تدریس مشغول گردید.
ورود به قم
وی در سال ۱۳۲۲ برای خواندن درس حوزوی در مراتب بالاتر، وارد شهر قم شد و حدودا سه سال در این شهر اقامت گزید. وی در قم از محضر بزرگانی چون سید محمدرضا گلپایگانی و سید احمد خوانساری تلمذ نمود.
حرکت به نجف
...
«میرکریم موسوی کریمی»، معروف به سید عبد الکریم موسوی اردبیلی در هشتم بهمن ۱۳۰۴ در شهر اردبیل متولد گردید. پدرش میرعبد الرحیم، روحانی بزرگوار و مادرش زنی پارسا بود. وی در دو سالگی مادرش را از دست داد.
تحصیلات
تحصیلات خود را در دوران کودکی و در مکتب خانه آغاز کرد و در سال ۱۳۱۹ ش، وارد مدرسه علمیه ملا ابراهیم در شهر اردبیل شد. در دورانی که وی وارد مدرسه طلبگی گشت، این مدارس به علت اقدامات رضاشاه رونق چندانی نداشتند؛ مثلا در همان زمان فقط چهار طلبه در آن مدرسه درس حوزوی می خواندند. بعد از اینکه متفقین، خاک ایران را اشغال کردند و رضا شاه برکنار شد، رونق این مدارس بیشتر شد؛ در نتیجه موسوی اردبیلی در همان مدرسه به تدریس مشغول گردید.
ورود به قم
وی در سال ۱۳۲۲ برای خواندن درس حوزوی در مراتب بالاتر، وارد شهر قم شد و حدودا سه سال در این شهر اقامت گزید. وی در قم از محضر بزرگانی چون سید محمدرضا گلپایگانی و سید احمد خوانساری تلمذ نمود.
حرکت به نجف
...
wikifeqh: آیت الله_موسوی _اردبیلی
[ویکی اهل البیت] منبع: سایت حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی
حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی، سحرگاه سیزدهم رجب 1344 هـ.ق، مقارن با سال روز میلاد امیرالمومنین علیه السلام و برابر با 8 بهمن 1304 هـ.ش در شهر اردبیل، در خانواده ای روحانی و تهیدست متولد شدند. پدر ایشان روحانی بزرگوار مرحوم سید عبدالرحیم و مادرشان، زنی پارسا مرحومه سیده خدیجه بود که پیش از آن صاحب هشت فرزند دختر شده بودند.
ایشان که آخرین و تنها فرزند ذکور خانواده بودند، در سال 1346 هـ.ق، در دو سالگی مادر خود را در اثر بیماری حصبه از دست داده و تحت مراقبت خواهرانشان قرار گرفتند. یکی از خاطرات ایشان از دوران کودکی، مربوط به خوابی است که در آن سنین دیده بودند. خود ایشان در این باره می فرمایند: «در کودکی بسیار مشتاق زیارت امام زمان علیه السلام بودم و از این رو، تمامی اعمالی را که در کتاب ها جهت ملاقات ولی عصر علیه السلام ذکر شده بود، انجام می دادم و سعی می کردم که حتی مستحبات را نیز ترک نکنم؛ تا این که شبی آن حضرت را در خواب دیدم و مانند کودکی که خود را به پدرش می چسباند، دامن ایشان را گرفتم و خود را به پاهای مبارک آن حضرت انداختم و از آن بزرگوار خواستم چیزی به من عطا فرمایند. آن حضرت نیز انگشتری فیروزه ای را از انگشت مبارکشان خارج فرموده و در انگشت من کردند. وقتی این خواب را برای پدرم تعریف کردم، به من گفتند که از این پس برای تو هیچ نگرانی ندارم چون زیر سایه الطاف امام زمان علیه السلام خواهی بود».
وضعیت اقتصادی، مذهبی و سیاسی خانواده
پدر معظم له که یک روحانی متعصب و به شدت مذهبی و مقید بود، می خواست افراد خانواده را معتقد، عارف و عامل به مذهب تربیت نماید و در این خصوص بسیار اصرار می ورزید. آن روزگار مقارن با ایام سلطنت رضا پهلوی در ایران بود و او به پیروی از اربابان انگلیسی اش، هر روز سیاست جدیدی را با زور و تهدید اعمال می نمود. روزی تحت عنوان اتحاد شکل، لباس و کلاه مردم را تغییر می داد و روز دیگر با اعلام کشف حجاب غائله ای را برپا می نمود. زمانی مراسم عزاداری و روضه خوانی و مجالس وعظ و خطابه را منع می کرد و زمانی دیگر با ممنوع کردن استفاده از لباس روحانیت، علماء و روحانیون را تحت فشار قرار می داد.
در مقابل این اعمال، بعضی از روحانیون خانه نشین شده سیاست صبر و انتظار را در پیش گرفتند و جمعی با تغییر وضع و لباس، از سلک روحانیت خارج شده شغل دیگری اختیار کردند. گروهی دیگر که چندان اندک نیز نبودند، تسلیم نشده مقاومت کردند و با تحمل فشار و سختی های فراوان، گاه مخفی و گاه علنی به مبارزه برخاستند. مرحوم میر عبدالرحیم از زمره این افراد بود. وی همه مظاهر سلطنت پهلوی را نادرست، خلاف شرع و حرام می دانست. این طرز فکر، همراه با وضعیت سیاسی و اجتماعی آن روز ایران، باعث شده بود که او تحت فشار مضاعف قرار بگیرد، به طوری که گاهی مجبور می شد به مدت چندین ماه در منزل بماند و تنها برای رفع حوائج ضروری به ناچار با استفاده از تاریکی شب با دلهره و اضطراب از خانه خارج شده و به سرعت به منزل بازگردد.
اوضاع آن ایام چنان دهشت زا و خفقان آور بود که به غیر از معدودی از آشنایان و دوستان، کسی جرأت نمی کرد به خانه ایشان رفت و آمد نماید. نتیجه قهری این پیش آمدها، فقر و تهیدستی روزافزون خانواده بود، به طوری که بسیاری از روزها و شب ها را همه افراد خانواده گرسنه و بی غذا می گذراندند. در شهریور 1320، با هجوم متفقین به ایران و ورود روس ها به آذربایجان و فرار رضا پهلوی از ایران، هر چند که اوضاع اجتماعی ایران آشفته شد، اما مردم از فشار حکومت رهایی یافتند و محدودیت هایی که در مورد روحانیون اعمال می شد، کاهش یافت و در نتیجه تسهیلاتی برای رفت و آمد آزادانه برای این خانواده فراهم گردید.
حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی، سحرگاه سیزدهم رجب 1344 هـ.ق، مقارن با سال روز میلاد امیرالمومنین علیه السلام و برابر با 8 بهمن 1304 هـ.ش در شهر اردبیل، در خانواده ای روحانی و تهیدست متولد شدند. پدر ایشان روحانی بزرگوار مرحوم سید عبدالرحیم و مادرشان، زنی پارسا مرحومه سیده خدیجه بود که پیش از آن صاحب هشت فرزند دختر شده بودند.
ایشان که آخرین و تنها فرزند ذکور خانواده بودند، در سال 1346 هـ.ق، در دو سالگی مادر خود را در اثر بیماری حصبه از دست داده و تحت مراقبت خواهرانشان قرار گرفتند. یکی از خاطرات ایشان از دوران کودکی، مربوط به خوابی است که در آن سنین دیده بودند. خود ایشان در این باره می فرمایند: «در کودکی بسیار مشتاق زیارت امام زمان علیه السلام بودم و از این رو، تمامی اعمالی را که در کتاب ها جهت ملاقات ولی عصر علیه السلام ذکر شده بود، انجام می دادم و سعی می کردم که حتی مستحبات را نیز ترک نکنم؛ تا این که شبی آن حضرت را در خواب دیدم و مانند کودکی که خود را به پدرش می چسباند، دامن ایشان را گرفتم و خود را به پاهای مبارک آن حضرت انداختم و از آن بزرگوار خواستم چیزی به من عطا فرمایند. آن حضرت نیز انگشتری فیروزه ای را از انگشت مبارکشان خارج فرموده و در انگشت من کردند. وقتی این خواب را برای پدرم تعریف کردم، به من گفتند که از این پس برای تو هیچ نگرانی ندارم چون زیر سایه الطاف امام زمان علیه السلام خواهی بود».
وضعیت اقتصادی، مذهبی و سیاسی خانواده
پدر معظم له که یک روحانی متعصب و به شدت مذهبی و مقید بود، می خواست افراد خانواده را معتقد، عارف و عامل به مذهب تربیت نماید و در این خصوص بسیار اصرار می ورزید. آن روزگار مقارن با ایام سلطنت رضا پهلوی در ایران بود و او به پیروی از اربابان انگلیسی اش، هر روز سیاست جدیدی را با زور و تهدید اعمال می نمود. روزی تحت عنوان اتحاد شکل، لباس و کلاه مردم را تغییر می داد و روز دیگر با اعلام کشف حجاب غائله ای را برپا می نمود. زمانی مراسم عزاداری و روضه خوانی و مجالس وعظ و خطابه را منع می کرد و زمانی دیگر با ممنوع کردن استفاده از لباس روحانیت، علماء و روحانیون را تحت فشار قرار می داد.
در مقابل این اعمال، بعضی از روحانیون خانه نشین شده سیاست صبر و انتظار را در پیش گرفتند و جمعی با تغییر وضع و لباس، از سلک روحانیت خارج شده شغل دیگری اختیار کردند. گروهی دیگر که چندان اندک نیز نبودند، تسلیم نشده مقاومت کردند و با تحمل فشار و سختی های فراوان، گاه مخفی و گاه علنی به مبارزه برخاستند. مرحوم میر عبدالرحیم از زمره این افراد بود. وی همه مظاهر سلطنت پهلوی را نادرست، خلاف شرع و حرام می دانست. این طرز فکر، همراه با وضعیت سیاسی و اجتماعی آن روز ایران، باعث شده بود که او تحت فشار مضاعف قرار بگیرد، به طوری که گاهی مجبور می شد به مدت چندین ماه در منزل بماند و تنها برای رفع حوائج ضروری به ناچار با استفاده از تاریکی شب با دلهره و اضطراب از خانه خارج شده و به سرعت به منزل بازگردد.
اوضاع آن ایام چنان دهشت زا و خفقان آور بود که به غیر از معدودی از آشنایان و دوستان، کسی جرأت نمی کرد به خانه ایشان رفت و آمد نماید. نتیجه قهری این پیش آمدها، فقر و تهیدستی روزافزون خانواده بود، به طوری که بسیاری از روزها و شب ها را همه افراد خانواده گرسنه و بی غذا می گذراندند. در شهریور 1320، با هجوم متفقین به ایران و ورود روس ها به آذربایجان و فرار رضا پهلوی از ایران، هر چند که اوضاع اجتماعی ایران آشفته شد، اما مردم از فشار حکومت رهایی یافتند و محدودیت هایی که در مورد روحانیون اعمال می شد، کاهش یافت و در نتیجه تسهیلاتی برای رفت و آمد آزادانه برای این خانواده فراهم گردید.
wikiahlb: عبدالکریم_موسوی_اردبیلی
[ویکی فقه] عبد الکریم موسوی اردبیلی نویسنده معاصر کتاب دراسات فی القضاء فقه الحدود و التعزیرات و غیره را نگاشته است.
«میرکریم موسوی کریمی»، معروف به سید عبد الکریم موسوی اردبیلی در هشتم بهمن ۱۳۰۴ در شهر اردبیل متولد گردید. پدرش میرعبد الرحیم، روحانی بزرگوار و مادرش زنی پارسا بود. وی در دو سالگی مادرش را از دست داد.
«میرکریم موسوی کریمی»، معروف به سید عبد الکریم موسوی اردبیلی در هشتم بهمن ۱۳۰۴ در شهر اردبیل متولد گردید. پدرش میرعبد الرحیم، روحانی بزرگوار و مادرش زنی پارسا بود. وی در دو سالگی مادرش را از دست داد.