عبدالکریم بن ابراهیم خوئینی زنجانی

[ویکی شیعه] عبدالکریم بن ابراهیم خوئینی زنجانی، (حدود ۱۲۹۱-۱۳۷۱ق) فقیه امامی قرن چهاردهم هجری قمری است. او از شاگردانِ فاضلِ آخوند خراسانی و شریعت اصفهانی بود و از ایشان اجازه اجتهاد دریافت کرد. بعدها با حضور در قم، از اساتید مشهور حوزۀ علمیۀ قم شد.
در حدود ۱۲۹۱ قمری در خوئین (از توابع زنجان) در خانواده ای روحانی به دنیا آمد. پدرش، ابراهیم بن اسحاق (متوفی پس از ۱۳۰۰)، از شاگردان شیخ انصاری و از عالمان با نفوذ خوئین و مادرش زنی فاضل و آگاه از دانش فقه بود.
خوئینی پس از آموختن دروس مقدماتی و میانی در خوئین و قزوین، در هجده سالگی برای تکمیل تحصیلات به نجف رفت. او در نجف در درس های خارج فقه و اصولِ فقیهان مشهوری چون آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی و ملا فتح الله شریعت اصفهانی شرکت کرد. و از شاگردان فاضل و شناخته شدۀ درس آخوند خراسانی شد.