عبدالوهاب سامانی چهارمحالی اصفهانی

[ویکی فقه] عبدالوهاب سامانی چهارمحالی اصفهانی، از شاعران قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.
میرزا عبدالوهاب سامانی چهارمحالی متخلّص به «قطره»، از شاعران قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است. وی در چهارمحال متولّد شده و علم و ادب آموخت و خصوصا در انشاء و حساب و امور دیوانی مهارت یافته و چندی نایب الحکومه چهارمحال شد.وی سفرهایی به شهرهای مختلف کرده و در نهاوند به خدمت شاهزاده محمود میرزا قاجار درآمده و او را مدح کرد. سپس به طهران رفته و به دربار فتحعلی شاه قاجار راه یافت و اشعارش مورد توجّه و قبول شاه قرار گرفته و قصایدی در مدح شاه انشاء نمود. بعد از فوت او به اصفهان آمده و به مدح حاکم اصفهان منوچهرخان معتمدالدّوله پرداخت. او گاه در اصفهان و گاه در چهارمحال بوده و با شعرا و ادبای معاصر خویش مراوده و معاشرت داشته است. شعر زیر از اوست: "نه سنگ جور دلداری، نه بند زلف دلبندی ••• فضای بوستان خرسند کی سازد دل ما را".سال وفاتش به دست نیامد. «هرمان اته» می نویسد تا سال ۱۲۸۴ق در قید حیات بوده است. فرزندان و نوادگان و احفاد او اغلب از شعراء و ادبای عصر خویش بوده اند که از همه معروف تر نوراللّه خان سامانی است.
مذهب اصفهانی، میرزا محمدعلی، تذکره مدایح معتمدیه: خطی.
کتب زیر از آثار اوست:۱. «دیوان اشعار»، که نسخه ای از آن در کتابخانه موزه بریتانیا موجود است.
اته، هرمان، تاریخ ادبیّات، ص۲۰۲.
۱. ↑ مذهب اصفهانی، میرزا محمدعلی، تذکره مدایح معتمدیه: خطی.۲. ↑ محمود میرزا قاجار، تذکره سفینه المحمود، ص۴۴۳.۳. ↑ شیرازی، علی اکبر، تذکره دلگشا، ص۶۱۴-۶۱۶.۴. ↑ هدایت، رضاقلی خان، تذکره مجمع الفصحاء، ج۵، ص۸۸۶-۸۸۸.۵. ↑ دنبلی، عبدالرزاق، تذکره نگارستان دارا، ج۱، ص۲۴۴.۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۸۸۶.
...