عبدالوهاب خان بدر

[ویکی فقه] میرزا عبدالوهاب خان شیرازی (نایب الوزاره ـ نصیرالدوله ـ آصف الدوله) از رجال فاضل و باسواد و سیاسی ایران در دوره قاجار بوده و ضمناً دارای تألیفاتی است که هیچ یک از آن ها تا کنون به چاپ نرسیده است.
وی پسر "محمدجعفرخان" کوچک ترین فرزند بدرخان جبادارباشی شیراز است که پس از فوتش منصب مزبور به پسر بزرگش "محمدحسین خان" پدر "میرزا نصرالله خان" (دبیرالملک) رسید.میرزا عبدالوهاب خان در سال۱۲۴۲ (ه. ق) در شیراز متولد و از سنین کودکی و جوانی شروع به تحصیل نمود و مقدمات علوم ادبی و عربی را فرا گرفت.تخلص شعری او "یزدانی" بود.
ورود به دستگاه علی قلی میرزا
او در سال ۱۲۶۶ق. همراه عموی خود "حاج محمدحسین خان" به تهران آمد و پس از چندی وارد دستگاه شاه زاده شعردوست "علی قلی میرزا اعتضادالسلطنه" شد. او معلم یکی از پسران "امیرکبیر" نیز بود. از این تاریخ ترقیات میرزا عبدالوهاب خان، آغاز و در سال ۱۳۰۳ ختم می شود.
مشاغل وی
پس از آشنایی با "مؤتمن الملک" (وزیر خارجه) به این وزارت خانه راه پیدا کرد؛ چنان که در سال ۱۲۷۳ (ه. ق) به نیابت دوم به منصب نایب الوزرایی وزارت خارجه رسید. او بعد از آن از طرف "ناصرالدین شاه" به سمت کارگزاری و انتظام امور خارجه به ایالت آذربایجان محل اقامت ولی عهد فرستاده شد. او در این سمت از نظر مکنت و منصب به ترقی زیادی دست یافت.وقتی مؤتمن الملک به ایالت گیلان رسید، میرزا عبدالوهاب خان را به مباشرت خود برگزید. بعد از صدارت "مشیرالدوله"، عبدالوهاب خان صلاح کار را در آن دید که خود را به او نزدیک کند و این نزدیکی او را به ریاست گمرک خانه رساند که شغل پرسود و منفعتی است. بعد از بازگشت ناصرالدین شاه از فرنگ در سال ۱۲۹۰ و فکر احداث وزارت خانه جدید، میرزاعبدالوهاب خان این بار به وزارت تجارت و عضویت دارالشورای کبری رسید. بار دوم که به وزارت تجارت رسید، سال ۱۲۹۹ تا ۱۳۰۱ (ه. ق) بود که مأمور خراسان و ملقب به "آصف الدوله" گردید.
جاه طلبی عبدالوهاب خان
...