عبدالنبی نوری

[ویکی فقه] سال ۱۲۵۴هـ. ق. و در زمانی که شب تیره ستم قاجاریه و ناآگاهی ایران را فراگرفته بود، در روستای سراسب شهرستان نور کودکی دیده به جهان گشود که او را عبدالنبی نامیدند. از آیت الله نوری به عنوان حکیمی دانشمند، عالمی فقیه ، محقق اصولی و مجتهدی جامع علوم یاد کرده اند.
سال ۱۲۵۴هـ. ق. و در زمانی که شب تیره ستم قاجاریه و ناآگاهی ایران را فراگرفته بود، در روستای سراسب شهرستان نور کودکی دیده به جهان گشود که او را عبدالنبی نامیدند. پدرش ملامهدی قبل از تولد این طفل دار فانی را وداع گفت. این کودک پنج بهار را پشت سر نهاده بود که مادرش هم درگذشت. عبدالنبی تحصیلات مقدماتی را از ملااسماعیل و حاج میرزا محمد تنکابنی - داماد علامه محمد تقی نوری - فراگرفت. منطق و معانی، بیان و تفسیر را هم آموخت و آنگاه به روستای بالرود مهاجرت کرد و به حوزه درسی میرزا هادی (پسر علامه نوری) حاضر شد. در مدت ۵ سال فقه ، کلام و تفسیر را فرا گرفت. آنگاه به شهرستان آمل و سپس به بابل رفت و نزد مرحوم سعیدالعلماء مازندرانی به تلمذ پرداخت و به دلیل استعداد فوق العاده مورد توجه وی قرار گرفت و آن عالم عامل تا پایان عمر به تعلیم و تربیت این نوجوان همت گمارد.
عزیمت به تهران
عبدالنبی برای کسب معلومات بیشتر به تهران آمد. نخست به محضر میرزا ابوالقاسم کلانتر شتافت تا معقول و منقول را نزدش بیاموزد.
← میرزا ابوالقاسم کلانتر
عبدالنبی نوری برای تکمیل سطوح عالی فقه و اصول عازم نجف اشرف شد و در جوار بارگاه امام علی علیه السلام ، محضر پرفیض درس اصول حاج میرزا حبیب الله رشتی را درک کرد و با برخی ستارگان درخشان چون شیخ فضل الله نوری ، حاج آقا نورالله اصفهانی ، سید علی اکبر فال اسیری ، آیت الله خالصی، سید محمد کاظم یزدی ، آقا ضیاءالدین عراقی هم درس و هم بحث شد و چنین ارتباط و انسی تاثیر بسزا در شکوفایی علمی و اعتلای اندیشه ایشان داشت.
← سخنان آیت الله جوادی آملی
...