عبدالمجید بن عبدالله طالقانی اصفهانی

[ویکی فقه] عبدالمجید بن عبدالله طالقانی اصفهانی، شاعری درویش مسلک و از خطاطان قرن دوازده هجری در اصفهان بوده است.
درویش عبدالمجید طالقانی فرزند عبداللّه، شاعر ادیب و خطاط شکسته نویس معروف. از اهل طالقان در سال ۱۱۵۰ق در روستای «مهران» طالقان متولّد شده و در لباس فقر و درویشی به اصفهان آمده و در این شهر به درویشی و پرسه زنی می گذرانیده، سپس در اثر عشق و علاقه به دنبال کسب کمال و فضائل رفته و در خط شکسته به مقامی رسید که بر همه استادان در این فن مقدّم گردید و به حدّی ترقی کرد که رونق خط شفیعا را شکست. در «مجمع الفصحاء» گوید: بعضی او را بر شفیعا و میرزا حسن رجحان دادند و برخی مانند ایشان شمردند «حاجب شیرازی» درباره او گوید: " ای گشته مثل ز خوشنویسی ••• ز نخست مفتاح خزائن هنر خامه توست""تا کرده خدا لوح و قلم را ایجاد ••• ننوشت کسی شکسته را چون تو درست".
شاگردان
درویش عبدالمجید، در خط شکسته شاگردان بسیاری تربیت کرد که مشهورترین آنان عبارتنداز: ۱.خواجه ابوالحسن فسائی؛۲. میرزا ابوالقاسم انجوی شیرازی؛۳. میرزا ابوالقاسم خواجوئی (میرزا کوچک)؛۴. میرزا محمّدباقر سروش اصفهانی؛۵. شیخ رحیم مایل اصفهانی؛۶. آقا محمّدرضا شکسته نویس اصفهانی (آقا رضای کر)؛۷. میرزا عبدالوهاب کلانتر (حاکم اصفهان)؛۸. فضعلی بیگ دنبلی خوئی.
آثار
از آثار گرانبهای او جز قطعات و مرقعات متعدّد، نسخه ای از «گلستان سعدی» است که در کتابخانه سلطنتی سابق موجود بوده است.
شعرسرایی
...