عبدالله تاج کاظمینی

[ویکی فقه] عبداللّه تاج کاظمینی، از واعظان خوشخوان و ردیفدان اواخر عهد قاجار و سه دهه بعد از آن می باشد.
از تاریخ تولد و اوایل زندگی او اطلاعی در دست نیست. او از شاگردان تاج نیشابوری ملقب به تاج الواعظین، و سید عزیزاللّه ملک ملقب به ملک الذاکرین (متوفی ۱۲۹۳ش) بود و به سبب صدای خوشی که داشت به «نیم تاج» و پس از مرگ تاج نیشابوری به «تاج» مشهور شد.
کسب لقب تاج
لقب تاج را احمدشاه به او اهدا کرده بود و او سال ها در اندرونی احمدشاه روضه می خواند. همچنین سال ها شبهای جمعه روضه خوان مقبره اتابک اعظم (میرزا علی اصغرخان امین السلطان) در قم بود.
ویژگی تاج کاظمینی
تاج کاظمینی اشعار را با صدای رسا و تحریرهای مناسب می خواند و تا پایان عمر اوج صدای خود را حفظ کرد ولی قدرت تحریر نداشت؛ ازینرو شعرها را با تحریرهای تودماغی (غُنّه ای) می خواند. نواری از صدای ایام جوانی او در «مخالف چهارگاه» موجود است. وی بیش تر به خواندن اشعار سعدی علاقه مند بود و به مجلس وعظ تسلط داشت.
وفات
...