عبدالله بن علی بن ابی طالب

[ویکی فقه] عبدالله، فرزند امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام)، از جمله چهار پسر ام البنین، دختر حزام است که در کربلا به شهادت رسید.
برخی نام وی را عبدالله اکبر و کنیه اش را ابومحمد نوشته اند.
دوران زندگی
او هشت سال از حضرت عباس کوچکتر بود و شش سال در زمان پدرش، علی (علیه السلام)، و ۲۵ سال -یعنی همه عمرش - را در روزگار امام حسین (علیه السلام) زندگی کرد و از خود فرزندی به یادگار نگذاشت.
حضور در کربلا
عبدالله همراه امام حسین (علیه السلام) از مدینه تا مکه و سپس به کربلا آمد؛ و از جمله فرزندان ام البنین است که شمر بن ذی الجوشن از ابن زیاد برایشان امان نامه گرفت و به کربلا آورد. در روز عاشورا پس از آنکه حضرت ابوالفضل (علیه السلام) شهادت بسیاری از خاندانش را مشاهده کرد، خطاب به برادران خود فرمود: برادرانم جانم به فدای شما باد! پیش بروید و جان خویش را سپر سید و آقای خود نموده از وی حمایت کنید و ثابت قدم باشید تا در کنار او به شهادت برسید. آنان به فرمان برادر به میدان رفتند و تمام تیرها و نیزه ها و شمشیرها را به جان خریده به فیض شهادت نایل گشتند.
← رجزخوانی
...

[ویکی شیعه] عبدالله بن علی بن ابی طالب(ولادت حدود ۳۵ق ـ شهادت در سال ۶۱ق در کربلا) از شهدای کربلا، فرزند امام علی(ع) و فاطمه بنت حزام (معروف به ام البنین) و از برادران عباس بن علی(ع) است. عبدالله از برادرش عباس(ع) هشت سال کوچک تر، اما از دیگر برادرانش بزرگ تر بوده است. برخی او را اولین شهید از میان برادرانش عنوان کرده اند.
نام عبدالله بن علی(ع)در کتاب های تاریخی عبدالله اکبر و عبدالله اصغر نیز آمده و با کنیه ابومحمد یاد شده است. نام مادرش ام البنین دختر حزام است.
به گفته ابوالفرج عبدالله در سن بیست و پنج سالگی به شهادت رسید. اما برخی گفته اند او از برادرش عباس (که در ۳۴ سالگی به شهادت رسید) هشت سال کوچک تر، اما از دیگر برادرانش بزرگ تر بوده است. او شش سال با پدرش زندگی کرد و بیش از این از زندگی وی تا قبل از واقعه کربلا اطلاعاتی نیست.