عبدالله بن سلیمان تنوخی

[ویکی فقه] تنوخی، عبداللّه بن سلیمان، ملقّب به جمال الدین، فقیه و فیلسوف و عارف دروزی در قرن نهم است.
وی در منابع دروزی به «الامیرالسید» یا «السید» معروف است.
او از خاندان امیران تنوخی لبنان بود.
در ۸۲۰ در روستای عَبَیْه در شوف لبنان به دنیا آمد (تنوخ، بخش ۵: در لبنان قرون وسطا).

فعالیت علمی
شعر و علوم مختلف از قبیل صرف و نحو و معانی و بیان و حساب و منطق و تاریخ را نزد معلمان خصوصی آموخت، همچنین متون دروزی و قرآن را فرا گرفت و حافظ قرآن شد.
وی چند سالی را در دمشق گذراند و در آن جا به کتابخانه هایی دسترسی یافت و به مطالعات خود در فلسفه و کلام و مذهب و تصوف ادامه داد، همچنین کتابخانه ای فراهم کرد که گزارشی از آن موجود است.

فعالیت مذهبی و اجتماعی
او در مناطق مختلف «مجالس الذکر» ترتیب می داد که مریدان در آن جمع می شدند و رهنمودهایی برای آنان داشت که «آداب الامیرالسید» خوانده می شود.
تنوخی به تعمیر مساجد و اجرای احکام فقهی و اقامه نماز جمعه اهتمام داشت.
همچنین بر تعلیم و تربیت، بویژه آموزش دختران و زنان، تأکید می کرد.

علاقه به اخبار زهاد و صوفیه
...