[ویکی شیعه] عبدالله بن حسن مثنّیٰ معروف به عبدالله محض، نوه پسری امام حسن مجتبی(ع) و نوه دختری امام حسین(ع). او در اواخر حکومت اموی در دوره امامت امام صادق(ع) فرزندش محمد را مهدی خواند و برای او بیعت گرفت.
در میان فرزندان او، محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمرا) بر ضد حکومت عباسی قیام کرده، کشته شدند و ادریس در مغرب عربی نخستین دولت شیعی (ادریسیان) را بنیان گذاری کرد.
پدر او حسن مثنیٰ، فرزند امام حسن مجتبی و مادر او فاطمه دختر امام حسین(ع) است. از این رو وی را عبدالله محض می خواندند زیرا نسب او هم از طرف پدر و هم از طرف مادر به رسول خدا(ص) می رسید. از خود او نقل شده که می گفت: وَلَّدَنی رَسولُ اللهِ مَرَّتَین (رسول خدا دو بار مرا متولد ساخته) کنایه از اینکه نسب او از سوی پدر و مادر هر دو به رسول خدا می رسد. کنیه او ابومحمد بود.
در میان فرزندان او، محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمرا) بر ضد حکومت عباسی قیام کرده، کشته شدند و ادریس در مغرب عربی نخستین دولت شیعی (ادریسیان) را بنیان گذاری کرد.
پدر او حسن مثنیٰ، فرزند امام حسن مجتبی و مادر او فاطمه دختر امام حسین(ع) است. از این رو وی را عبدالله محض می خواندند زیرا نسب او هم از طرف پدر و هم از طرف مادر به رسول خدا(ص) می رسید. از خود او نقل شده که می گفت: وَلَّدَنی رَسولُ اللهِ مَرَّتَین (رسول خدا دو بار مرا متولد ساخته) کنایه از اینکه نسب او از سوی پدر و مادر هر دو به رسول خدا می رسد. کنیه او ابومحمد بود.
wikishia: عبدالله_بن_حسن_مثنی
