[ویکی اهل البیت] از اصحاب حضرت کاظم و رضا علیهماالسلام و وکیل ایشان است. شیخ کشی روایت کرده که حضرت ابوالحسن علیه السلام قسم خورد که راضی است از او و همچنین پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم و خداوند تعالی. و هم فرموده که عبدالله بن جندب از مخبتین است، یعنی از کسانی که حق تعالی در حق ایشان فرموده: «وَ بشِّر المُخْبِتینَ الَّذینَ اِذا ذُکِرَاللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُم؛ و بشارت بده فروتنان و متواضعان را که در درگاه ما آرمیده و مطمئن اند آنان که چون ذکر خدا شود نزد ایشان، بترسد دل های ایشان از هیبت جلال ربانی و طلوع انوار عظمت سبحانی و یا هرگاه تخویف کرده شوند به عذاب و عقاب الهی، دل های ایشان خائف و هراسان شود».
و روایت شده از ابراهیم بن هاشم که گفت: من عبدالله بن جندب را دیدم در موقف عرفات و حال هیچ کس را بهتر از او ندیدم، پیوسته دست های خود را به سوی آسمان بلند کرده بود و آب دیده اش بر روی او جاری بود تا به زمین می رسید، چون مرد فارغ شدند، گفتم: وقوف هیچ کس را بهتر از وقوف تو ندیدم، گفت: به خدا سوگند که دعا نکردم مگر برادران مؤمن خود را زیرا که از حضرت امام موسی علیه السلام شنیدم که هر که دعا کند از برای برادران مؤمن خود در غیبت او از عرش به او ندا رسد که از برای تو صد هزار برابر او باد، پس من نخواستم که دست بردارم از صد هزار برابر دعای ملک که البته مستجاب است برای یک دعا خود که نمی دانم مستجاب خواهد شد یا نه.
و قرار داد او با صفوان بن یحیی بیاید در ذکر صفوان در اصحاب حضرت امام رضا علیه السلام. و او همان است که حضرت موسی بن جعفر علیه السلام برای او نوشته دعای سجده شکر معروف (اَللّهُمَّ اِنّی اُشْهِدُکَ) را که در (مصباح شیخ طوسی) و غیره است.
و روایت شده که وقتی عبدالله بن جندب عریضه ای خدمت حضرت ابوالحسن علیه السلام نوشت و در آن عرض کرد که فدایت شوم! من پیر شدم و ضعف و عجز پیدا کردم از بسیاری از آنچه که قوت داشتم بر آن و دوست دارم، فدایت شوم که تعلیم کنی مرا کلامی که مرا به خداوند نزدیک کند و فهم و علم مرا زیاد کند، حضرت در جواب او را امر فرمود که بسیار بخواند این ذکر شریف را: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ × لاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ».
در (تحف العقول) وصیتی طولانی از حضرت امام صادق علیه السلام نقل کرده که به عبدالله بن جندب فرموده و مشتمل است بر وصایا نافعه جلیله که ما در ذکر مواعظ و نصایح حضرت صادق علیه السلام چند سطر از آن نقل کردیم. و بالجمله؛ جلالت شأن عبدالله بن جندب زیاده از آن است که ذکر شود و روایت شده که بعد از فوت او علی بن مهزیار رحمةالله در مقام او برقرار شد.
حاج شیخ عباس قمی، منتهی الآمال قسمت دوم، باب دهم: در تاریخ حضرت موسی بن جعفر علیه السلام
و روایت شده از ابراهیم بن هاشم که گفت: من عبدالله بن جندب را دیدم در موقف عرفات و حال هیچ کس را بهتر از او ندیدم، پیوسته دست های خود را به سوی آسمان بلند کرده بود و آب دیده اش بر روی او جاری بود تا به زمین می رسید، چون مرد فارغ شدند، گفتم: وقوف هیچ کس را بهتر از وقوف تو ندیدم، گفت: به خدا سوگند که دعا نکردم مگر برادران مؤمن خود را زیرا که از حضرت امام موسی علیه السلام شنیدم که هر که دعا کند از برای برادران مؤمن خود در غیبت او از عرش به او ندا رسد که از برای تو صد هزار برابر او باد، پس من نخواستم که دست بردارم از صد هزار برابر دعای ملک که البته مستجاب است برای یک دعا خود که نمی دانم مستجاب خواهد شد یا نه.
و قرار داد او با صفوان بن یحیی بیاید در ذکر صفوان در اصحاب حضرت امام رضا علیه السلام. و او همان است که حضرت موسی بن جعفر علیه السلام برای او نوشته دعای سجده شکر معروف (اَللّهُمَّ اِنّی اُشْهِدُکَ) را که در (مصباح شیخ طوسی) و غیره است.
و روایت شده که وقتی عبدالله بن جندب عریضه ای خدمت حضرت ابوالحسن علیه السلام نوشت و در آن عرض کرد که فدایت شوم! من پیر شدم و ضعف و عجز پیدا کردم از بسیاری از آنچه که قوت داشتم بر آن و دوست دارم، فدایت شوم که تعلیم کنی مرا کلامی که مرا به خداوند نزدیک کند و فهم و علم مرا زیاد کند، حضرت در جواب او را امر فرمود که بسیار بخواند این ذکر شریف را: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ × لاحَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ».
در (تحف العقول) وصیتی طولانی از حضرت امام صادق علیه السلام نقل کرده که به عبدالله بن جندب فرموده و مشتمل است بر وصایا نافعه جلیله که ما در ذکر مواعظ و نصایح حضرت صادق علیه السلام چند سطر از آن نقل کردیم. و بالجمله؛ جلالت شأن عبدالله بن جندب زیاده از آن است که ذکر شود و روایت شده که بعد از فوت او علی بن مهزیار رحمةالله در مقام او برقرار شد.
حاج شیخ عباس قمی، منتهی الآمال قسمت دوم، باب دهم: در تاریخ حضرت موسی بن جعفر علیه السلام
wikiahlb: عبدالله_بن_جندب_بجلى_کوفى